Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, θα ήταν λογικό να περιμένει κανείς ότι οι δυο μεγαλύτερες κομουνιστικές χώρες του πλανήτη θα είχαν εξαιρετικές σχέσεις με σκοπό να πετύχουν την ανατροπή του «καπιταλιστικού κατεστημένου».
Ωστόσο, η Ιστορία έδειξε ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα υποσκελίζουν τις ιδεολογικές συγκλίσεις συγκλίσεις, με αποτέλεσμα η Κίνα να «υποκύψει» στο άνοιγμα που πραγματοποίησε η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση Νίξον στις ΗΠΑ και ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιντζερ, οι οποίοι, προσφέροντας την αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής στο ζήτημα της Ταϊβάν, επιδίωξαν να δυσκολέψουν τη ζωή της Σοβιετικής Ένωσης.
Νωρίτερα, στον πόλεμο της Κορέας (1950-1953), παρότι η ΕΣΣΔ εξόπλισε την Κίνα, η Μόσχα απέφυγε να στείλει στρατεύματα (για να αποφύγει την κλιμάκωση), ενώ μετά τη λήξη του πολέμου ο Στάλιν ζήτησε από τον Μάο να καταβάλει χρήματα για τις... ρωσικές υπηρεσίες!
Διαβάστε εδώ αναλυτικά για τις δυνατότητες συνεργασίας Ρωσίας και Κίνας.
