Η κληρονομιά του Ομπάμα και η Ιρανική Βόμβα

 

Του Alan M. Dershowitz*
Wall Street Journal

Μια σοβαρή απειλή που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα είναι ένα εξοπλισμένο με πυρηνικά όπλα Ιράν. Από όλα τα έθνη που μπορούν να παράγουν πυρηνικά όπλα, το Ιράν είναι το μόνο που μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για να επιτεθεί σε εχθρό.



Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους το Ιράν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά όπλα. Ο πρώτος είναι με τη ρίψη μιας ατομικής βόμβας στο Ισραήλ, δεδομένου ότι οι ηγέτες του έχουν επανειλημμένα απειλήσει ότι θα το κάνουν. Ο Hashemi Rafsanjani, ένας πρώην Πρόεδρος του Ιράν, καυχήθηκε το 2004 ότι μια ιρανική επίθεση θα σκότωνε τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια Εβραίους. Ο κ. Rafsanjani υπολόγισε ότι ακόμα κι αν το Ισραήλ εκδικούνταν με τις πυρηνικές του βόμβες, το Ιράν πιθανόν να έχανε περίπου 15 εκατομμύρια ανθρώπους, μια μικρή «θυσία», όπως είπε, ανάμεσα στα δισεκατομμύρια μουσουλμάνων στον κόσμο.



Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο το Ιράν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά όπλα θα ήταν να τα παραδώσει στους αναπληρωτές του, τη Χιζμπολλάχ και τη Χαμάς. Ένας τρίτος τρόπος θα ήταν μια τρομοκρατική οργάνωση, όπως η Αλ Κάιντα, να βάλει χέρι στο ιρανικό πυρηνικό υλικό. Θα μπορούσε να το κάνει με τη συγκατάθεση του Ιράν ή δουλεύοντας με κακοποιά στοιχεία εντός του ιρανικού καθεστώτος.


Τέλος, το Ιράν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά του όπλα χωρίς να πυροδοτήσει ποτέ ούτε μια βόμβα. Με το να απειλεί συνεχώς το Ισραήλ με πυρηνικό αφανισμό, θα μπορούσε να προκαλέσει τόσο φόβο ανάμεσα στους Ισραηλινούς ώστε να υποκινήσει μαζική μετανάστευση, μια διαρροή εγκεφάλων, ή μια σημαντική πτώση στην κίνηση ανθρώπων προς το Ισραήλ.


Αυτοί είναι οι συγκεκριμένοι τρόποι με τους οποίους το Ιράν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά όπλα, πρώτιστα ενάντια στο εβραϊκό κράτος. Αλλά υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους ένα εξοπλισμένο με πυρηνικά όπλα Ιράν θα έθετε τον κόσμο σε κίνδυνο. Κατ' αρχάς, θα προκαλούσε μια κούρσα εξοπλισμού στην οποία κάθε έθνος στη Μέση Ανατολή θα επιδίωκε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.


Δεύτερον, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προκαλούσε το Ισραήλ να εμπλακεί σε μια προειδοποιητική ή αντεκδικητική επίθεση, κι έτσι να υποδαυλίσει ολόκληρη την περιοχή ή να υποκινήσει περαιτέρω επιθέσεις ενάντια στο Ισραήλ από τη Χεζμπολλά και τη Χαμάς.


Τρίτον, θα παρείχε στο Ιράν μια πυρηνική ομπρέλα κάτω από την οποία θα μπορούσε να επιταχύνει τις προσπάθειές του στην περιφερειακή ηγεμονία. Αν το Ιράκ είχε κάνει τις επιχειρήσεις του κάτω από μια πυρηνική ομπρέλα, όταν εισέβαλε στο Κουβέιτ το 1990, οι δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν θα ήταν ακόμα στο Κουβέιτ.


Τέταρτο, θα ενθάρρυνε τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία στη Μέση Ανατολή να συνεχίσουν τον πόλεμο των λέξεων και πράξεων ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της.


Και τελικά, θα εξαπέλυε αναπόφευκτα το νόμο των απρομελέτητων συνεπειών: Με απλά λόγια, κανείς δεν ξέρει την έκταση της ζημιάς που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα εξοπλισμένο με πυρηνικά όπλα Ιράν.


Από αυτή την άποψη, το να επιτραπεί στο Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα είναι κάπως ανάλογο με την απόφαση των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου να επιτρέψει στη ναζιστική Γερμανία να επανεξοπλιστεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30. Ακόμη και οι Ναζί εξεπλάγησαν με αυτόν τον εφησυχασμό. Ο Τζόζεφ Γκέμπελς ανέμενε ότι οι Γάλλοι και οι Βρετανοί θα απέτρεπαν τους Ναζί από το ανοικοδομήσουν την πολεμική μηχανή της Γερμανίας.

Το 1940, ο Γκέμπελς είπε σε μια ομάδα Γερμανών δημοσιογράφων πως, αν ήταν αυτός πρωθυπουργός της Γαλλίας όταν ανήλθε ο Χίτλερ στην εξουσία, θα είχε πει, «ο νέος καγκελάριος του Ράιχ είναι το άτομο που έγραψε τον ‘Αγώνα μου’, στο οποίο λέει αυτό και αυτό. Αυτό το άτομο δεν μπορούμε να το ανεχτούμε στην περιοχή μας. Είτε αυτός εξαφανίζεται είτε εμείς προελαύνουμε!»

Αλλά, συνέχισε ο Γκέμπελς, «δεν το έκαναν. Μας άφησαν ήσυχους και μας επέτρεψαν να γλιστρήσουμε μέσα από την επικίνδυνη ζώνη, και καταφέραμε να πλεύσουμε γύρω από όλους τους επικίνδυνους σκόπελους. Και όταν τελειώσαμε, και οπλιστήκαμε καλά, καλύτερα από αυτούς, τότε αυτοί άρχισαν τον πόλεμο!»

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν σήμερα ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλαιν βοήθησε στην αποκατάσταση της σταθερότητας της οικονομίας της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης και πέρασε επίσης νομοθεσία για την επέκταση των επιδομάτων ανεργίας, για την πληρωμή συντάξεων σε συνταξιούχους εργαζομένους και γενικά βοήθησε εκείνους που κτυπήθηκαν σκληρά από την κατρακύλα της οικονομίας. Όμως η ιστορία θυμάται την αποτυχία του να αντιμετωπίσει τον Χίτλερ. Αυτή είναι η διηνεκής κληρονομιά του Τσάμπερλαιν.

Έτσι ακριβώς, η κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ιράν, αν το κατορθώνει αυτό στα επόμενα λίγα χρόνια, θα γίνει και για τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα η κληρονομιά του. Ανεξάρτητα από τη ψήφιση νομοσχέδιου ιατροφαρμακευτικής μεταρρύθμισης και ανεξάρτητα από το αν θα αποκαταστήσει εργασίες και βοηθήσει την οικονομία να ανακάμψει, τον κ. Ομπάμα θα τον θυμούνται ως αυτόν που επέτρεψε στο Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Η ιστορία δεν θα φερθεί ευγενικά στον οποιοδήποτε ηγέτη επιτρέψει τη συσσώρευση τόσο μεγάλης δύναμης από το πρώτο παγκόσμια έθνος αυτοκτονίας – ένα έθνος του οποίου οι ηγέτες όχι μόνο έχουν εκφράσει αλλά, κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ, κατέδειξαν και προθυμία να θυσιάσουν εκατομμύρια δικών τους ανθρώπων σε μια αποστολή καταστροφής τύπου Αποκάλυψης.

Εάν το Ιράν γινότανε μια πυρηνική δύναμη, μια αφθονία μομφής θα κυκλοφορούσε. Μια Έκθεση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που παρουσιάστηκε στη διάρκεια της θητείας του Προέδρου George W. Bush, διαστρέβλωσε την αλήθεια, υποδεικνύοντας ότι το Ιράν είχε σταματήσει την αναζήτησή του για πυρηνικά όπλα. Απέκρυψε επίσης το γεγονός ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε ανακαλύψει πυρηνικές εγκαταστάσεις κοντά στο Qum του Ιράν, οι οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την παραγωγή πυρηνικών όπλων. Και ο Τσάμπερλαιν δεν ευθυνόταν εξ ολοκλήρου για τις αρχικές νίκες του Χίτλερ. Έγινε πρωθυπουργός μετά που οι προκάτοχοι του είχαν επιτρέψει στη Γερμανία να επανεξοπλιστεί. Παρόλα αυτά, ο Τσάμπερλαιν ήταν αυτός που κατέληξε να συμβολίζει την αποτυχία να αποτραπεί η υπεροχή του Χίτλερ. Έτσι και ο κ. Ομπάμα θα καταλήξει να συμβολίζει την αποτυχία της Δύσης, αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα στη διάρκεια της θητείας του.


*Ο κ. Το Dershowitz είναι καθηγητής νομικής στο Χάρβαρντ. Το πιό πρόσφατο βιβλίο του είναι «Η Περίπτωση για Ηθική Σαφήνεια» (Camera, 2009). 

http://geopolitics-gr.blogspot.com