Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Κρίση και ευρώ στην ατζέντα του Νταβός


Η χρηματοπιστωτική κρίση και η προστασία του ευρώ είναι στην ατζέντα του Νταβός, λέει ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Κλέμενς Φυστ, ο οποίος δεν αποκλείει και κάποια μορφή αναδιάρθρωσης για το ελληνικό χρέος.

Οι συνέπειες της κρίσης, αποτελούν κύριο θέμα συζητήσεων στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Μία από τις συνέπειες είναι και η σύνθεση του Φόρουμ. Αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία παίρνουν εύσημα για την ανταγωνιστικότητά τους και έχουν μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο Νταβός. ‘Όμως μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν, τονίζει ο καθηγητής Κλέμενς Φυστ.

«Η πρώτη εντύπωση πράγματι, αυτή είναι, αλλά ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί. Όλες αυτές οι χώρες έχουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, γι αυτό φαίνεται να είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από την κρίση. Παρατηρούμε όμως και εξελίξεις που μας προβληματίζουν. Για παράδειγμα οι τιμές των ακινήτων ανεβαίνουν, τα χρηματιστήρια επίσης, σιγά σιγά τα ρίσκα μεγαλώνουν. Δεν αποκλείεται να δούμε σε αυτές τις χώρες μία φούσκα ακινήτων ή ένα κραχ στο χρηματιστήριο, που θα πυροδοτούσε την επόμενη οικονομική κρίση», λέει ο Γερμανός καθηγητής.

«Ποιος θα κάνει εισαγωγές, όταν όλοι εξάγουν» ;


Κλέμενς Φυστ: Ο Γερμανός καθηγητής εκτιμά ότι η κρίση δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί.Κλέμενς Φυστ: Ο Γερμανός καθηγητής εκτιμά ότι η κρίση δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί.   

Ο Κλέμενς Φυστ υποστηρίζει ότι η κρίση δεν έχει περάσει ακόμα. Και ότι η στρατηγική που ακολουθεί κάθε χώρα για να την αντιμετωπίσει μπορεί να έχει επιπτώσεις ή τουλάχιστον να προκαλέσει τεκτονικές κινήσεις στη διεθνή οικονομία.

«Για παράδειγμα πολλές χώρες προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση, εστιάζοντας στις εξαγωγές τους, δεδομένου ότι η πολιτική μείωσης των ελλειμμάτων έχει συρρικνώσει και την εσωτερική ζήτηση. Όταν όμως όλες οι χώρες θέλουν να κάνουν εξαγωγές, τίθεται το ερώτημα: εισαγωγές ποιος θα κάνει; Με άλλα λόγια διαφαίνεται κίνδυνος προστατευτισμού. Και το βλέπουμε ήδη στη συζήτηση, δεν θα την αποκαλούσα ακόμη εμπορικό πόλεμο, ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα».

Η αντιπαράθεση φαίνεται να μην έχει τέλος: Οι Αμερικανοί κατηγορούν τους Κινέζους ότι εξάγουν περισσότερο απ΄όσο πρέπει, διατηρώντας αδύναμο το εθνικό τους νόμισμα και εκείνοι ανταπαντούν ότι οι Αμερικανοί διατηρούν αδύναμο το δολάριο, είτε δια της διολίσθησης, είτε διά του πληθωρισμού. Όσο για τους Ευρωπαίους, έχουν τα δικά τους προβλήματα, αρχής γενομένης από την προστασία του ευρώ. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο επιμένει στην άμεση ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης, ώστε να δοθεί μήνυμα αποφασιστικότητας στις διεθνείς αγορές. Ο καθηγητής Φυστ έχει διαφορετική άποψη:

«Δεν υπάρχει μαγική συνταγή για την κρίση του ευρώ. Η επέκταση του μηχανισμού στήριξης νομίζω ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα, αλλού είναι το πρόβλημα: με τον μηχανισμό στήριξης δίνουμε την εντύπωση ότι απλώς αντιμετωπίζουμε μία κρίση ρευστότητας, η οποία θα ξεπεραστεί με λίγα δάνεια. Μα το πρόβλημα δεν είναι ότι κανείς δεν δανείζει την Ελλάδα ή την Ιρλανδία. Το πρόβλημα είναι ότι ήδη σήμερα αυτές οι χώρες είναι τόσο χρεωμένες, που μάλλον δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια. Είτε θα τις βοηθήσουμε, είτε θα πάμε σε haircut, οπότε οι πιστωτές θα πρέπει να παραιτηθούν από ένα μέρος των οφειλομένων».

«Η λιτότητα συρρικνώνει τους δείκτες ανάπτυξης»


Στο Νταβός βρίσκεται και ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου.Στο Νταβός βρίσκεται και ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου.  

Ο καθηγητής Φυστ θεωρεί πιθανή την εξέλιξη αυτή. Επισημαίνει ότι τα μέτρα λιτότητας θα συρρικνώσουν την οικονομική ανάπτυξη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα και η Ιρλανδία να εξαρτώνται ακόμα περισσότερο από την ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια στο μέλλον. Και υποστηρίζει ότι μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι πολιτικοί αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν ή έστω και να διατυπώσουν το κύριο πρόβλημα, που είναι αν οι ιδιώτες επενδυτές θα συμμετάσχουν σε κάποια μορφή αναδιάρθρωσης χρέους:

«Αν πούμε ότι οι ιδιώτες δεν συμμετέχουν, το πρόβλημα είναι ότι οι φορολογούμενοι στη Γερμανία ή στην Αυστρία ή στην Ολλανδία, θα πρέπει να επωμιστούν χρέη, για τα οποία δεν ευθύνονται. Και αυτό είναι άδικο. Επιπλέον, έχει και μακροπρόθεσμες συνέπειες. Είναι σαν να λέμε στις υπερχρεωμένες χώρες ότι μπορούν να συνεχίσουν όπως και πριν»    


Slivia Engels/Γιάννης Παπαδημητρίου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου
dw-world.de