 Την παραίτησή του από γραμματέας της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ κατέθεσε με επιστολή του ο Χρυσόστομος Μπούκας. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον κ. Μπούκα φαίνεται ότι ήταν η παρέμβαση της Ιπποκράτους για ματαίωση της ανοικτής ολομέλειας.
Ο παραιτηθείς γραμματέας της Νομαρχιακής σε πολυσέλιδη ανακοίνωση της παραίτησής του, αφήνει αιχμές για «μηχανισμούς» που δρουν στο κεντρικό ΠΑΣΟΚ, για «νοσηρή κατάσταση στην οργάνωση», για προβλήματα που έχουν προκύψει από την νομή της εξουσίας και «αυτομόληση στελεχών συνεγελαζόμενων επί μακρόν με εκπροσώπους συμφερόντων».
Δριμύ κατηγορώ Μπούκα Τα «κατηγορώ» Μπούκα όμως απευθύνονται και ονομαστικά αρχικά στον πρώην υπουργό Γιώργο Δρυ «υπεύθυνο για την μετάλλαξη της οργάνωσης», στην Ιπποκράτους που δεν λογοδότησε και δεν ανέλαβε ουδεμία ευθύνη για τις όποιες επιλογές καθώς και στην βουλευτή Α. Γκερέκου που λειτούργησε ως «κακέκτυπο λειτουργίας Δρυ».
Ο κ. Μπούκας αναλαμβάνοντας την ευθύνη που του αναλογεί, ως γραμματέα της οργάνωσης Κέρκυρας, παραιτείται. Πληροφορίες λένε ότι την παραίτησή του αυτή προτίθετο να την καταθέσει στην ανοικτή ολομέλεια, που τελικά δεν έγινε, ευθύνη της Ιπποκράτους.
Σε ρόλο Ιφιγένειας ή ρίχνει το γάντι; Κανείς δεν μπορεί όμως να ισχυριστεί, ακόμα και ο πλέον πολέμιος της πολιτικής Μπούκα, ότι ο γραμματέας του τοπικού ΠΑΣΟΚ είναι ο αποκλειστικός ή κύριος υπεύθυνος της κατάστασης στο κόμμα στην Κέρκυρα (παραιτήσεις και διαγραφές, ξεχωριστά ψηφοδέλτια στις πρόσφατες εκλογές, έλλειψη ενημέρωσης για τις θέσεις του κόμματος και τις κινήσεις του). Ο κ. Μπούκας, παρότι εμφανίζεται πρόθυμος να αναλάβει τον ρόλο Ιφιγένειας για το ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά πετάει το γάντι σε μια σειρά πρωτοκλασάτων τοπικών στελεχών για αυτοκριτική. Απομένει να δούμε αν η Ιπποκράτους, τα στελέχη του κόμματος στην Κέρκυρα και η ίδια η βουλευτής του κόμματος κ. Γκερέκου, που προεκλογικά είχε δεσμευτεί «να τα πούμε όλα μετά τις εκλογές» θα σηκώσουν το γάντι και θα λογοδοτήσουν για τις εξελίξεις.
Όλη η επιστολή Μπούκα
Ολόκληρη η επιστολή παραίτησης του Χρυσόστομου Μπούκα έχει ως εξής: «Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε σαν ένα μεγάλο δημοκρατικό και ριζοσπαστικό κίνημα Λαού που προασπίζεται τα συμφέροντά του και ταυτόχρονα υπηρετεί τον πολίτη. Ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες είναι εκείνες που υπήρξαν ο συνεκτικός ιστός του Κινήματος, προϊόν της ανταπόκρισης στο κάλεσμα του Αντρέα Παπανδρέου για την αυτοοργάνωση των μελών του ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική για ένα μεγάλο Δημοκρατικό Κίνημα, έχει νόημα μόνο αν επεξεργάζεται τις ανάγκες των πολιτών στους θεσμούς, την οικολογία και το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την παιδεία, την οικονομία, την εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, την κοινωνική αλληλεγγύη και τις μετατρέπει σε πολιτική πρόταση.
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να είναι κόμμα του λαού και όχι του μηχανισμού. Όσες φορές παρέκλινε από τις διακηρυγμένες αξίες και πολιτικές του, οι Έλληνες του γύρισαν την πλάτη, το τιμώρησαν. Ο τόπος μας βυθισμένος στον μαρασμό, διαθέτει παραγωγικές και πνευματικές δυνάμεις που μένουν στο περιθώριο γιατί απογοητεύτηκαν. Περιμένουν το νόημα από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις για συμπαράταξη.
Η νοσηρή κατάσταση στην οργάνωση δεν είναι ούτε καινούργια υπόθεση, ούτε κερκυραϊκή. Το γεγονός ότι εδώ εξελίσσεται εντυπωσιακά οφείλεται στην εμπλοκή του μεγαλύτερου μέρους του στελεχικού δυναμικού της και επί μακρόν, με τη διοίκηση της τοπικής κοινωνίας και των θεσμών της. Προβλήματα νομής της τοπικής εξουσίας κυριάρχησαν στην Κέρκυρα και τα Ιόνια νησιά επί κάθε άλλης πολιτικής επιδίωξης τα σχεδόν τριάντα από τα τριάντα-έξι χρόνια από τη μεταπολίτευση!
Άλλωστε η κρατικοποίηση του κόμματος δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, πολύ περισσότερο κερκυραϊκό, φαινόμενο. Υπ’ αυτή την έννοια η αυτομόληση προβεβλημένων στελεχών συναγελαζόμενων επί μακρόν με εκπροσώπους συμφερόντων τους οποίους χρηματοδοτούσαν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ) δεν αποτελεί και τόσο αιφνίδια εξέλιξη. Έτσι η κομματική ταυτότητα, που με κάποιες προϋποθέσεις, κυρίως καθεστωτικού χαρακτήρα αντιλήψεων, αποδεικνυόταν κερδοφόρα, δεν είχε κανένα κόστος για τον πολιτικό. Και η κομματική ταυτότητα μετατράπηκε σε “ελευθέρας πολλαπλών διαδρομών”. Επειδή όμως τα πράγματα θεωρούνται με υποκειμενική ματιά και τα πρόσωπα παίζουν βαρύνοντα ρόλο στις εξελίξεις, θα ήταν παράληψη αν δεν αναφερόμουν στον συσχετισμό των εσωκομματικών δυνάμεων, στον οποίον κυριάρχησε ο Γιώργος Δρυς, σφραγίζοντας τη μετάλλαξη της οργάνωσης και βεβαίως παράγοντας έναν στρατό ανθρώπων που ενστερνίστηκαν αυτό το μοντέλο “πολιτικής” δράσης. Δημιουργήθηκε σχολή. Η συρρίκνωση του αντιπάλου εσωκομματικού στρατοπέδου έκτοτε υπήρξε νομοτελειακή εφόσον η άλλη πλευρά είχε ισχυρότερα κίνητρα. Χωρίς ισχύ λοιπόν, προσέφυγε σε ηθικολογίες, δίχως συντεταγμένο ιδεολογικό λόγο παρά τις επιμέρους προσπάθειες που επιχειρήθηκαν από ορισμένα στελέχη. Τα παραδείγματα, που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές γι’ αυτή την χρονικά μακρά και βαθειά υποκριτική συμπεριφορά, είναι πολλά. Επαρκούν πλήρως για να διεκτραγωδήσουν τα ανωτέρω οι αντιφατικές και πολιτικά ελλειμματικές, κατά περιόδους και κατά περίπτωση “ετυμηγορίες” των κεντρικών οργάνων περί τα αυτοδιοικητικά της Κέρκυρας. Πότε και γιατί υπήρξε κομματικά νομιμόφρων ο Μικάλεφ και πότε ο Σαρλής; Ακόμα, ακόμα, για την επιλογή Αλεξανδρίδου σαν Γενική Γραμματέως της Περιφέρειας και την αιφνίδια και σκανδαλιστική διακοπή της θητείας της; Υπήρξε λογοδοσία ή ανάληψη οιασδήποτε ευθύνης; Ο κατάλογος είναι μακρύς και οι συνέπειες καθοριστικές, στη συνείδηση των μελών και φίλων, αλλά και των πολιτών συνολικά και κυρίως στην αξιοπιστία της οργάνωσης κι έτσι των επιλογών της. Η αναγκαία ριζοσπαστική διέξοδος από τον φαύλο κύκλο αυτής της καθεστωτικής συμπεριφοράς και των μακρόχρονων συνεπειών της, κρύβεται στη δημοκρατική αποφασιστικότητα για την ανάδειξη της ιδιότητας του πολίτη και πολύ περισσότερο του κομματικού μέλους. Στην ενίσχυση της επιλογής του να συμμετέχει και ν’ αποφασίζει, να παίρνει την τύχη του στα χέρια του κι έτσι να αποδέχεται την ευθύνη της συμμετοχής και του αποτελέσματος. Ενώ λοιπόν η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη θα μπορούσε να ιδωθεί ως επιδίωξη μετακίνησης της πολιτικής δραστηριότητας από το κέντρο στην περιφέρεια, η ελλειμματική κομματική λειτουργία παρέμεινε στην καθεστωτική συμπεριφορά της παλαιάς περιόδου με σύγχρονα χαρακτηριστικά. Παρέμεινε περιχαρακωμένη στις διαστάσεις της κρατικής κομματικότητας και της βεβαιότητας της Ιπποκράτους που εγκατέλειψε στην τύχη τους, τις όποιες δυνάμεις δημοκρατικής αναγέννησης, που έμοιαζαν έτσι γραφικές, ξεχασμένες στο παρελθόν. Η οργάνωση της Κέρκυρας και των Ιονίων δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Γι’ αυτό και η Νομαρχιακή της Επιτροπή αρνήθηκε τελικώς να αναλάβει την υποχρέωσή της να προτείνει και να οργανώσει διαδικασίες ευρύτατης συμμετοχής για την ιεράρχηση στόχων ενόψει εκλογών και την ανάδειξη των υποψηφίων. Γι’ αυτό η Περιφερειακή Επιτροπή Ιονίων Νήσων ΠΑΣΟΚ διατηρήθηκε μόνον ως θερμοκήπιο φιλοδοξιών για να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη σε μια ακραία επίδειξη προσωπικού οπορτουνισμού. Γι’ αυτό η ανταρσία διακεκριμένων στελεχών στην Αυτοδιοίκηση, που δεν επιθυμούσαν με τίποτα, μετά τόσα χρόνια προβολής και ανεξέλεγκτης λειτουργίας, να στριμωχτούν σε πλαίσια και όρια συντεταγμένης πολιτικής του φορέα που τους ανέδειξε. Γι’ αυτό εντέλει και η αποθέωση της ιδιωτικότητας -δήθεν ανεξαρτησίας- με απογείωση της μικρότητας, του κουτσομπολιού, της προσωπικής επιδίωξης, της αυθαιρεσίας και της επιπολαιότητας που εξαφάνισαν την έννοια της πολιτικής. Το πολιτικό περιβάλλον της πολύπλευρης κρίσης και η περιοριστική οικονομική πολιτική λειτούργησε καταλυτικά για να απελευθερωθούν όλοι οι “δαίμονες” από το κουτί της Πανδώρας. Στελέχη εθισμένα στη θεσιθηρία δραπέτευσαν ευκολότερα στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, επικαλούμενα με ασυνάρτητο τρόπο διαφορές με την κυβερνητική πολιτική, αποπειρώμενα να διατηρήσουν τη θέση τους έστω κι έτσι. Παίζουν τα ίδια αυτά στελέχη τώρα ένα παιχνίδι, που παλαιότερα η ηγεσία είχε διδάξει ως “στρατηγική δευτέρου γύρου”. Ένα καιροσκοπικό ιδεολόγημα που στην Κέρκυρα νομιμοποίησε κομματικά και με συνοπτικό τρόπο το 2006 τη δημαρχία Μικάλεφ και αποδόμησε πλήρως την περίπτωση Σαρλή, διασπώντας ένα κοινωνικό κίνημα και μία κυρίαρχη πολιτική συναντίληψη, που κλήθηκε την τελευταία στιγμή μαζί με τον Μπεριάτο να βγάλουν “τα κάστανα απ’ τη φωτιά”. Σε όλη αυτή την υπόθεση και ιδιαιτέρως μετά την παραίτησή της από την κυβέρνηση, η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, κράτησε αβυσσαλέες αποστάσεις από την λειτουργία κι έτσι την ευθύνη της οργανωμένης πολιτικής παρέμβασης. Εφόσον η Νομαρχιακή Επιτροπή δεν ήταν στο σύνολό της η προέκταση του πολιτικού της γραφείου, υιοθέτησε στάση ξεχωριστού πόλου-κομματικού γραφείου (κακέκτυπο λειτουργίας του “φαινομένου Δρυ”). Στάση, που στην καλύτερη περίπτωση μεγέθυνε την αβεβαιότητα ενεργειών και κομματικών δράσεων. Εύλογα ο πολίτης συνήθισε να πιστώνει πολιτικές δράσεις με κριτήρια δημοσίων σχέσεων, γεγονός που αντιστρατεύεται την συντεταγμένη, πολιτική συμμετοχή και δραστηριότητα. Πολύ δε περισσότερο την στράτευση στην πολιτική μας οργάνωση. Δεν θεωρώ άξιο μνείας την “πληροφόρηση” που παρέχουν σε απευθείας σύνδεση με την Ιπποκράτους αυτοχαρακτηριζόμενα “στελέχη” του κόμματος. Είναι όμως ενδεικτικό της λειτουργίας του κεντρικού κόμματος που αντί να συνδέεται πολιτικά και οργανωτικά με τα αιρετά και θεσμικά περιφερειακά όργανα, ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές, αλλά -το σπουδαιότερο- τις εκλαμβάνει και ως αξιόπιστες! Τέλος, αλλά ασφαλώς όχι λιγότερο σημαντικό, πάγια διαχρονική θέση μου, ανεξάρτητα ποιος ήταν απέναντί μου ή δίπλα μου, είναι ότι τα πολιτικά προβλήματα επιλύονται με πολιτικές και όχι διοικητικές πράξεις. Το πολιτικό όργανο πρέπει να δρα με σύνεση, περίσκεψη και όχι με ψυχολογία οργισμένου όχλου. Αυτό που σήμερα θεωρείται αναγκαίο κακό, στην προβολή του μέλλοντος χρόνου πιθανόν να αποδειχθεί ολέθριο λάθος. Είναι προφανές ότι και η Ν.Ε. Κερκύρας δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Όμως εάν η εξέλιξη της αποδώσει θέση εξιλαστήριου θύματος, τούτο θα σημαίνει πως κανείς δεν διδάχθηκε τίποτε από τα όσα σοβούν εδώ και δεκαετίες. Και προφανώς θα συμβούν εκ νέου στο μέλλον. Μια ανοιχτή και ευρεία πολιτική αποτίμηση της κατάστασης αυτής -και όχι μόνο του εκλογικού αποτελέσματος του Νοεμβρίου- με κομματικούς κανόνες και πολιτικούς όρους είναι δυνατόν να την αντιστρέψει. Να ανακτήσει έτσι η οργάνωση την αίγλη της και η πολιτική, στο μέτρο που μας αναλογεί, την αξιοπιστία της. Προτιθέμενος να συμβάλλω στις εξελίξεις και κυρίως να αναλάβω το μερίδιο της προσωπικής ευθύνης και της ευθύνης που αναλογεί στην Οργάνωση του ΠΑΣΟΚ της Κέρκυρας, αλλά πεπεισμένος ότι οι άνθρωποι κάνουν τις θέσεις κι όχι οι θέσεις τους ανθρώπους, παραιτούμαι της θέσης του Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής της Οργάνωσης Κέρκυρας.
corfupress | 
.jpg)
