Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές οικογένειες δημιουργούν μια νέα μόδα, την αναβίωση του Θεάτρου Σκιών του Καραγκιόζη. Οι καραγκιοζοπαίχτες ομολογούν ότι οι παιδικές σκηνές γεμίζουν και οι ενήλικοι θεατές ζητούν νέες παραστάσεις. Συμπέρασμα, η διαχρονικότητα του Καραγκιόζη, που παραμένει ο πιο επίκαιρος «κωμικοτραγικός» καθημερινός ήρωας.
Στον Ελλαδικό χώρο, ο Καραγκιόζης και το Θέατρο Σκιών, εμφανίστηκε το 1841 στο Ναύπλιο.
Ο πρώτος καραγκιοζοπαίκτης στην Ελλάδα, ήταν ο Μπάρμπα-Γιάννης Βράχαλης.
Αμέσως ο Καραγκιόζης γίνεται δεκτός και αγαπητός στην ελεύθερη Ελλάδα, και τα αυτοσχέδια θεατράκια γεμίζουν από απλό κόσμο.
Η απαλλαγή του Καραγκιόζη από τα Τούρκικα στοιχεία, θα γίνει με πολλή σοφία από τον Δημήτριο Σαρδούνη ή Μίμαρο στα 1890 στη Πάτρα.
Από τόπο σε τόπο, προσθέτονται νέοι τύποι, ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής, από τους οποίους οι πιο ισχυροί και αγαπητοί στο κοινό, ζούν μέχρι σήμερα.
Όπως στον Τούρκικο Καραγκιόζη, έτσι και στον Ελληνικό, τα γυναικεία πρόσωπα είναι λιγοστά, γιατί ο παίκτης που κάνει όλες τις φωνές, είναι άνδρας. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, όπου οι ηθοποιοί ήταν άνδρες, που έκαναν και τους γυναικείους ρόλους.
Μεγάλη ομοιότητα του Καραγκιόζη υπάρχει και με τα πρόσωπα της Αρχαίας Αριστοφανικής Κωμωδίας. Ο Καραγκιόζης εμφανίζεται ως απόγονος των δούλων των Αριστοφανικών κωμωδιών. Ακόμη λόγω των σταθερών τύπων, υπάρχει μεγάλη συγγένεια και με την Κομέντια ντε λ' άρτε.
Το θέαμα, εν τέλει βρίσκεται σήμερα σε άνοδο, χωρίς όμως τις μάντρες με τον κισσό και το αγιόκλημα, τους xώρους δηλαδή που ξεκίνησαν οι καραγκιοζοπαίκτες και έγραψαν ιστορία.
Σημαντικό είναι ότι εμφανίζονται ολοένα και πιο νέοι-ηλικιακά- Καραγκιοζοπαίχτες, στο Θέατρο Σκιών.
Κοινή προσπάθεια των σημερινών καραγκιοζοπαιχτών είναι η δημιουργία Κρατικής σκηνής Θεάτρου Σκιών, με σκοπό να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί η σπουδαία αυτή τέχνη.
Στον Ελλαδικό χώρο, ο Καραγκιόζης και το Θέατρο Σκιών, εμφανίστηκε το 1841 στο Ναύπλιο.
Ο πρώτος καραγκιοζοπαίκτης στην Ελλάδα, ήταν ο Μπάρμπα-Γιάννης Βράχαλης.
Αμέσως ο Καραγκιόζης γίνεται δεκτός και αγαπητός στην ελεύθερη Ελλάδα, και τα αυτοσχέδια θεατράκια γεμίζουν από απλό κόσμο.
Η απαλλαγή του Καραγκιόζη από τα Τούρκικα στοιχεία, θα γίνει με πολλή σοφία από τον Δημήτριο Σαρδούνη ή Μίμαρο στα 1890 στη Πάτρα.
Από τόπο σε τόπο, προσθέτονται νέοι τύποι, ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής, από τους οποίους οι πιο ισχυροί και αγαπητοί στο κοινό, ζούν μέχρι σήμερα.
Όπως στον Τούρκικο Καραγκιόζη, έτσι και στον Ελληνικό, τα γυναικεία πρόσωπα είναι λιγοστά, γιατί ο παίκτης που κάνει όλες τις φωνές, είναι άνδρας. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, όπου οι ηθοποιοί ήταν άνδρες, που έκαναν και τους γυναικείους ρόλους.
Μεγάλη ομοιότητα του Καραγκιόζη υπάρχει και με τα πρόσωπα της Αρχαίας Αριστοφανικής Κωμωδίας. Ο Καραγκιόζης εμφανίζεται ως απόγονος των δούλων των Αριστοφανικών κωμωδιών. Ακόμη λόγω των σταθερών τύπων, υπάρχει μεγάλη συγγένεια και με την Κομέντια ντε λ' άρτε.
Το θέαμα, εν τέλει βρίσκεται σήμερα σε άνοδο, χωρίς όμως τις μάντρες με τον κισσό και το αγιόκλημα, τους xώρους δηλαδή που ξεκίνησαν οι καραγκιοζοπαίκτες και έγραψαν ιστορία.
Σημαντικό είναι ότι εμφανίζονται ολοένα και πιο νέοι-ηλικιακά- Καραγκιοζοπαίχτες, στο Θέατρο Σκιών.
Κοινή προσπάθεια των σημερινών καραγκιοζοπαιχτών είναι η δημιουργία Κρατικής σκηνής Θεάτρου Σκιών, με σκοπό να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί η σπουδαία αυτή τέχνη.
ΑΠΕ
