Λύτρωση ή καταδίκη; Η υλοποίηση των μέτρων αποτελεί βαρόμετρο για την παράταση του χρόνου εξόφλησης των 110 δισ. προς την τρόικα.
Από τον Νεκτάριο Β. Νώτη
Η ελληνική πλευρά δήλωσε έκπληκτη. Ίσως γιατί έτσι έπρεπε να κάνει. Πώς άλλωστε να δικαιολογηθεί η αντίδραση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στη σχετική συζήτηση -και όχι απόφαση- των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών, στην τηλεδιάσκεψη της περασμένης Κυριακής, για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ; Και θέτουμε αυτό το ερώτημα, γιατί ήδη, από τα τέλη του περασμένου Αυγούστου, ο -διορισμένος από την ελληνική κυβέρνηση- εκπρόσωπος της Ελλάδας οίο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Παναγιώτης Ρουμελιώτης μιλούσε στο «Κ» ακριβώς γι΄ αυτή τη λύση. Την τοποθετούσε, μάλιστα, για το 2013, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα μέτρων του Μνημονίου. Και, όπως όλα δείχνουν, έτσι ακριβώς και θα γίνει.
Αν, τελικά, τα εθνικά κοινοβούλια εγκρίνουν την επιμήκυνση τον επόμενο Φεβρουάριο, αυτή πιθανότατα δεν θα έρθει αμέσως. Θα πρέπει να προηγηθούν δύο σημαντικές κινήσεις από την ελληνική κυβέρνηση:
Η πρώτη θα αφορά την ανακοίνωση των μέτρων που θα πάρει η χώρα για την περίοδο έως το 2014, η οποία τοποθετείται για τον Μάρτιο.
Η δεύτερη αφορά την ίδια την υλοποίηση των μέτρων, κυρίως στον τομέα της μείωσης του μεγέθους του δημόσιου. Ο ελεγκτής του ΔΝΤ Πόουλ Τόμσεν ήταν σαφής: «Αν δεν μας πείσετε ότι τα μέτρα προχωρούν ή ότι είναι επαρκή, θα προχωρήσουμε σε νέα μείωση μισθών ή και συντάξεων. Δεν είναι δίκαιο μέτρο, αλλά η κατάσταση είναι επείγουσα».
Τι δείχνει, λοιπόν, η κατεύθυνση την οποία συζητούν οι ηγέτες της Ευρωζώνης, ώστε να εναρμονιστεί ο χρόνος αποπληρωμής του δανείου της Ιρλανδίας με αυτόν του δανείου της Ελλάδας;
Κατ΄ αρχήν, η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ δείχνει ότι το μέγεθος της κρίσης χρέους στην Ευρώπη είναι μεγαλύτερο από ό,τι εκτιμούσαν αρχικά οι κυβερνήσεις. «Φαίνεται ότι για πρώτη φορά οι πολιτικοί αντιλήφθηκαν ότι στην Ευρωζώνη υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Χρεώνουν πολύ υψηλά επιτόκια, καθιστώντας το όλο ζήτημα ακόμα δυσκολότερο στην επίλυσή του», επισημαίνουν στα πρώτα τους σχόλια αναλυτές μεγάλων επενδυτικών οίκων. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και η αγορά παραμένει ανήσυχη για το χρέος των περιφερειακών οικονομιών. Γι΄ αυτό και οι αγορές δεν αντέδρασαν θετικά και τα spreads δεν υποχώρησαν. Το αντίθετο μάλιστα.
Τι σημαίνει πρακτικά για τα ελληνικά δημοσιονομικά πιθανή επιμήκυνση του δανείου της τρόικας;
Πρώτον, ότι μειώνεται το ποσό των δόσεων. Αυτό σημαίνει ότι το τελικό ποσό του δανείου τελικά θα αυξηθεί. Το πλέον πιθανό σενάριο είναι ότι από το σταθερό 5,5%, που πληρώνουμε τώρα, θα πρέπει να κα-ταβάλλουμε 5,8%, όσο δηλαδή είναι το επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε η Ιρλανδία. Δηλαδή, ο Προϋπολογισμός θα ελαφρυνθεί το 2013 με 2014, αφού για 4 χρόνια θα πληρώνονται μόνο οι τόκοι και όχι το κεφάλαιο. Αν μέχρι τότε καταφέρουμε να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα -μέσω της πιστής τήρησης των όρων του Μνημονίου- τότε η κατάσταση θα έχει βελτιωθεί σημαντικά. Ζητούμενο, μάλιστα, είναι πλεονάσματα της τάξης του 4%, γεγονός που μπορεί να επιτευχθεί με την επιμήκυνση. Χωρίς αυτή, τα πλεονάσματα δεν θα ξεπερνούσαν το 2%.
.jpg)
