Του Αποστολου Λακασα
Πού πάνε τα λεφτά των φοιτητικών παρατάξεων; Πώς τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τους χώρους των πανεπιστημίων για να βγάζουν «μαύρο χρήμα»; Ποιος δίνει την άδεια για τη χρήση αυτών των χώρων; Τι κάνουν οι πρυτάνεις και οι αντιπρυτάνεις, που εκλέγονται με την ψήφο και των φοιτητών; Ποιος επιτρέπει στους «φοιτητοπατέρες» να ορίζουν ποιος φοιτητής θα ενταχθεί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ΑΕΙ; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον συνδικαλισμό και τη φοιτητική εκπροσώπηση; Τα ερωτήματα είναι, δυστυχώς, ρητορικά αφού είναι γνωστός ο ανεξέλεγκτος ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ, τον οποίο αποδεικνύει η ιστορία για τη δράση ενός 40χρονου συνδικαλιστή της ΠΑΣΠ (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της «Κ») που «λύνει και δένει» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρόκειται για την ιστορική ΑΣΟΕΕ).
Πρόσβαση σε καθηγητές
Ο 40χρονος είναι γνωστή φιγούρα σε όλους στο ίδρυμα και έχει πολύ εύκολη πρόσβαση σε καθηγητές (όχι όλους φυσικά - υπάρχουν και ορισμένοι που αντιδρούν) και διοικητικά γραφεία. Εισήχθη στο ΟΠΑ γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έκτοτε μέχρι σήμερα, όπως λένε γνωρίζοντες εκ των έσω τα πράγματα στο ίδρυμα, λίγες είναι οι ημέρες που δεν έκανε ένα πέρασμα από τη σχολή. Ως φαίνεται, ο 40χρονος εκτός από την όποια άλλη επαγγελματική σταδιοδρομία βρήκε στον φοιτητικό συνδικαλισμό το... νόημα της ζωής του. Και αυτό διότι είναι εκ των υψηλών στελεχών της ΠΑΣΠ.
Τι μπορεί να σημαίνει να είσαι μεγαλοστέλεχος μιας φοιτητικής παράταξης, και μάλιστα από τις μεγαλύτερες στα ΑΕΙ; Οι περισσότεροι Ελληνες το ξέρουν είτε από πρώτο χέρι είτε από παιδιά συγγενών, από φίλους και γνωστούς. Μία ακόμη επιβεβαίωση της δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ δίνει φοιτητής που μιλάει για το ΟΠΑ: «Οι παρατάξεις βγάζουν χιλιάδες ευρώ από τα φοιτητικά πάρτυ, χωρίς καθόλου έξοδα. Χρησιμοποιούν δωρεάν χώρους της ΑΣΟΕΕ και χρεώνουν 5-6 ευρώ κάθε φοιτητή, χωρίς τα επιπλέον ποτά που πωλούν. Αν σκεφτούμε πως σε κάθε πάρτι πηγαίνουν τουλάχιστον 2.000 φοιτητές, υπολογίστε τα κέρδη τους. Αναλογιστείτε επίσης πως δεν έχουν εργατικά κόστη (τα μέλη της παράταξης έχουν τον ρόλο του μπάρμαν, του DJ κ. λπ. εντελώς δωρεάν), ούτε ενοίκιο φυσικά, και υπολογίστε το καθαρό κέρδος. Αν βάλετε κάτω πως αυτό γίνεται σχεδόν κάθε εβδομάδα (από τις περισσότερες παρατάξεις), έχουμε να κάνουμε με πολλά λεφτά τα οποία υπερκαλύπτουν τα έξοδα μιας παράταξης για φυλλάδια και το κονδύλι για λειτουργικά κόστη. Οταν ρώτησα στελέχη της παράταξης, κανείς δεν μου απάντησε πού πάνε τα λεφτά. Είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε πάρτι (και όποια άλλη δραστηριότητα σχετίζεται με λεφτά) τα λεφτά πάνε άμεσα στα χέρια του 40χρονου. Τον έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια να τα μετράει μετά από κάθε πάρτι. Κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση σε αυτά τα χρήματα» αναφέρει φοιτητής. Και βέβαια, αυτοί δεν είναι οι μόνοι πόροι κάθε παράταξης. Υπάρχουν οι συνδρομές των φοιτητών-μελών, οι εκθέσεις βιβλίων στις οποίες πωλούνται βιβλία με μειωμένες τιμές και διάφορες άλλες δρατηριότητες.
Εστίες διαφθοράς
Εκτός από τις δραστηριότητες γύρω από την ΠΑΣΠ, ο 40χρονος φέρεται να έχει σημαντικό ρόλο και στην επιλογή των φοιτητών που θα γίνουν δεκτοί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ιδρύματος. Να σημειωθεί ότι η ζήτηση για μία θέση στα μεταπτυχιακά έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια. Και οι λόγοι για την υψηλή ζήτηση είναι ευνόητοι, όσο ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας αυξάνεται.
«Το πρόβλημα των παρατάξεων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αντί να βοηθούν τους φοιτητές έχουν καταντήσει βαρίδια για την παιδεία και εστίες διαφθοράς» λέει ο ίδιος φοιτητής, που υπήρξε και ενεργό μέλος μεγάλης φοιτητικής παράταξης.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», τον βίο και την πολιτεία του 40χρονου «φοιτητοπατέρα» την γνωρίζουν οι αρμόδιοι του υπουργείου Παιδείας. Επίσης, είναι βέβαιο ότι η δράση του 40χρονου είναι γνωστή στους ανθρώπους του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάλογες περιπτώσεις «φοιτητοπατέρων» υπάρχουν σε όλα τα ΑΕΙ. Η ευθύνη των κομμάτων για την ανεξέλεγκτη κατάσταση είναι μεγάλη. Το ίδιο μεγάλη είναι η ευθύνη των πρυτανικών αρχών του ιδρυμάτων. Την ίδια στιγμή που οι πρυτάνεις μιλούν για την ανάγκη να δοθεί διοικητική αυτοτέλεια στα ΑΕΙ, κουκουλώνουν κάτω από το χαλί ιστορίες όπως αυτή του 40χρονου, οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα των ιδρυμάτων.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
.jpg)
.jpg)
