Επί τρεις δεκαετίες, ο Ταρέκ Αζίζ ήταν η φωνή του Ιράκ στη διεθνή κοινότητα. Καθολικός χριστιανός, ο υπουργός Εξωτερικών του μπααθικού καθεστώτος συνομιλούσε στο Βατικανό με τον Πάπα μόλις λίγες μέρες πριν από τον πόλεμο του 2003 και διατηρούσε μυστικό κανάλι επικοινωνίας με τον Βρετανό υφυπουργό Εξωτερικών Πίτερ Χέιν. Οταν ο όχλος λεηλάτησε τη βίλα του, στην όχθη του Τίγρη, μετά την κατάρρευση της Βαγδάτης, αντίκρισε μια κατοικία που θα ταίριαζε σε εύπορο, Δυτικό διανοούμενο, με πούρα Αβάνας και μια πολύ καλή βιβλιοθήκη, με προτίμηση στον Σαίξπηρ.
Εκ των πρωτεργατών του ιρακινού Μπάαθ, ο Ταρέκ Αζίζ έγινε αρχισυντάκτης της εφημερίδας του, «Αλ Θάουρα», ήδη το 1963 και μέλος του στενού, ηγετικού πυρήνα περί τον Σαντάμ Χουσεΐν, του Επαναστατικού Συμβουλίου, από το 1977. Καθώς τα καθήκοντά του περιορίζονταν αρχικά στην προπαγάνδα και έπειτα στη διπλωματία, δεν έβαψε τα χέρια του με αίμα. Αντίθετα, κινδύνεψε να πέσει ο ίδιος θύμα τρομοκρατικής επίθεσης το 1980, όταν το σιιτικό κόμμα Ντάουα, το οποίο διατηρούσε στενές σχέσεις με το επαναστατικό Ιράν του Αγιατολάχ Χομεϊνί, προσπάθησε να τον εξοντώσει με χειροβομβίδα στο Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης – μια επίθεση που στοίχισε τη ζωή αρκετών αθώων.
Τον Απρίλιο του 2003, ο Ταρέκ Αζίζ παραδόθηκε αυτοβούλως στον αμερικανικό στρατό κατοχής για να σώσει την οικογένειά του. Επί πέντε χρόνια κρατούνταν χωρίς να του απαγγελθεί καμία κατηγορία και χωρίς να μπορεί να δεχθεί επισκέψεις συγγενών και φίλων. Το 2009 παραπέμφθηκε σε διαδοχικές δίκες και καταδικάστηκε σε 17 χρόνια φυλακή για επεισόδια βίας εναντίον εμπόρων και Κούρδων, χωρίς σοβαρές αποδείξεις. Αλλά τα χειρότερα έπονταν. Τον περασμένο Οκτώβριο, το Ανώτατο Δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο διά απαγχονισμού για «διωγμούς εναντίον ισλαμικών κομμάτων» – δηλαδή, εναντίον των σιιτών φονταμενταλιστών, συμμάχων του παραδοσιακού αντιπάλου της χώρας τους, του Ιράν!
Για ειρωνεία της τύχης, πρωθυπουργός του Ιράκ ήταν τώρα ο Νούρι αλ Μαλικί, ηγέτης του σιιτικού κόμματος Ντάουα, που είχε προσπαθήσει να τον εξοντώσει, με διαφορετικά μέσα, και το 1980. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του WikiLeaks, όχι μόνο ο Ταρέκ Αζίζ, αλλά και ο βασιλιάς Αμπντάλα της Σαουδικής Αραβίας εκτιμά, όπως εκμυστηρεύθηκε σε Αμερικανό αξιωματούχο, ότι ο Μαλικί είναι πράκτορας της Τεχεράνης. Σε κάθε περίπτωση, η θανατική καταδίκη του Αζίζ ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από τον ΟΗΕ, το Βατικανό, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Ρωσία και άλλους παράγοντες της διεθνούς κοινότητας. Υπό το βάρος των αντιδράσεων, ο Κούρδος πρόεδρος του Ιράκ Ταλαμπανί δήλωσε ότι δεν θα υπογράψει την εκτέλεση του Αζίζ, αν και δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα σταθεί αρκετό για να του σώσει τη ζωή.
Kαθημερινή
