του Γιώργου ΚαπόπουλουΣτην πολιτική σκηνή της Αγκυρας είναι φανερό ότι οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης αυτοχειριάσθηκαν, καθώς λειτούργησαν ως παρακολουθήματα του κεμαλικού κατεστημένου και του βαθέος κράτους
Χθες δεν ηττήθηκε μόνο το κεμαλικό κατεστημένο, αλλά και η πρωτοφανής προσπάθεια παραπληροφόρησης για την πραγματικότητα στην Τουρκία.
Τριάντα χρόνια μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν ο τουρκικός λαός αφαίρεσε από τη στρατιωτική ηγεσία και το τελευταίο πρόσχημα νομιμοποίησης της ανάμειξής της στη διακυβέρνηση της χώρας. Πρόκειται για έναν προσωπικό θρίαμβο του Ερντογάν, σε μια στιγμή όπου είχε μεγιστοποιηθεί η συσπείρωση των αντιπάλων του στο εσωτερικό και το εξωτερικό:
- Στο εσωτερικό είχε απέναντί του τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό CHP του Κιλιτζάρογλου και το Εθνικιστικό MHP του Μπαχτσελί. Σε αντικειμενική σύμπλευση με τους παραπάνω και η ηγεσία του ΡΚΚ στο Βόρειο Ιράκ, που αποφάσισε την αναζωπύρωση της ένοπλης δράσης, με στόχο να αποξενώσει τον κουρδικό πληθυσμό από το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ.
-Σε αντίθεση με τις πρόωρες εκλογές του 2007, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ έχουν απέναντί τους, στην καλύτερη περίπτωση, την καχυποψία και στη χειρότερη την ανοικτή εχθρότητα της Ουάσιγκτον και τη διακηρυγμένη επίσημα αντιπαλότητα της κυβέρνησης Νετανιάχου. Η Μεσανατολική Πολιτική του Ερντογάν και ιδιαίτερα η υποστήριξή του προς τη Χεζμπολάχ και τη Χαμάς, αποτελεί κόκκινο πανί για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Μέσα στις παραπάνω συνθήκες ο θρίαμβος του Τούρκου πρωθυπουργού προβάλλει ακόμη ως πιο βαρύνων. Είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δημιουργείται ένα Μομέντουμ τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική πολιτική της χώρας, με κοινό παρονομαστή την αποδοχή της πολιτικής πρωτοκαθεδρίας και ηγεμονίας του Ερντογάν ως αδιαμφισβήτητης για το ορατό μέλλον:
-Στην εσωτερική πολιτική, κυρίαρχος του παιχνιδιού ο ηγέτης του ΑΚΡ θα ορίζει την ατζέντα των εξελίξεων. Την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων αλλά και την ημερομηνία διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών πριν από τη λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής τον Ιούνιο του 2011.
-Στην πολιτική σκηνή της Αγκυρας είναι φανερό ότι οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης αυτοχειριάσθηκαν, καθώς λειτούργησαν ως παρακολουθήματα του Κεμαλικού Κατεστημένου και του Βαθέος Κράτους. Όχι μόνον η αλλαγή ηγεσιών, αλλά η αναδιάταξη του κομματικού χάρτη της Αντιπολίτευσης τίθενται επί τάπητος.
-Στην εξωτερική πολιτική, Ουάσιγκτον και Τελ-Αβίβ θα αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα, καθώς δεν μπορούν να παρακάμψουν την Αγκυρα στην αναζήτηση σταθεροποίησης στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.
-Από τη μεριά του ο Ερντογάν έχει κάθε λόγο να επενδύσει στη δυναμική εκκαθάρισης εκκρεμοτήτων τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο, για να αφαιρέσει από το Κεμαλικό Κατεστημένο και το τελευταίο πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης στο όνομα της υπεράσπισης ζωτικών συμφερόντων. Οι εξελίξεις σε αυτά τα δύο μέτωπα μαζί με τη δυναμική ολοκλήρωσης του εκδημοκρατισμού, θα δώσουν στην Αγκυρα τη δυνατότητα να πιέσουν την Ε.Ε. για την αναζωογόνηση στην πράξη παγωμένων ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Ο χθεσινός θρίαμβος του Ερντογάν είναι η ολοκλήρωση μιας μακράς πορείας σκληρής αντιπαράθεσης με το κεμαλικό κατεστημένο. Μιας αντιπαράθεσης που άρχισε την άνοιξη του 2007, όταν η στρατιωτική ηγεσία επιχείρησε μέσω ενός θρασύτατου ανακοινωθέντος να απαγορεύσει την εκλογή Γκιουλ στην Προεδρία, με κατάληξη τον θρίαμβο του κυβερνώντος κόμματος στις πρόωρες εκλογές του Ιουλίου της ίδιας χρονιάς. Λίγους μήνες μετά επιχειρήθηκε δικαστικό πραξικόπημα, με στόχο τη διάλυση του κυβερνώντος κόμματος και την απαγόρευση πολιτικής δράσης στους Ερντογάν-Γκιουλ και δεκάδες ηγετικά στελέχη.
Η προσπάθεια είχε ιλαροτραγική κατάληξη, καθώς το κύμα αποκαλύψεων για τη διαπλοκή του κεμαλικού κατεστημένου με το παρακρατικό δίκτυο Εργκενέκον, το Συνταγματικό Δικαστήριο περιορίσθηκε στην επιβολή προστίμου στο ΑΚΡ. Στη συνέχεια στις αρχές του χρόνου απεκαλύφθη η στρατιωτική συνωμοσία Βαριοπούλα -που περιελάμβανε θερμό εναέριο και χερσαίο ελληνοτουρκικό επεισόδιο- η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να ματαιώσει το Δημοψήφισμα για τη Συνταγματική Μεταρρύθμιση, με τελευταία δραματική κορύφωση το Βέτο του Ερντογάν στην επιλογή του νέου αρχηγού Στρατού.
Χθες δεν ηττήθηκε μόνο το κεμαλικό κατεστημένο, αλλά και η πρωτοφανής προσπάθεια παραπληροφόρησης για την πραγματικότητα στην Τουρκία: Έγκυρα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και τηλεοπτικά δίκτυα μας πληροφορούσαν ότι η διαφορά του «ναι» και του «όχι» είναι οριακή και επιπλέον προέβλεπαν καθίζηση του Ερντογάν στις κουρδικές επαρχίες, εκεί όπου χθες το «ναι» συγκέντρωσε ποσοστά μεταξύ 80% και 95%!
Ο θρίαμβος του Ερντογάν δεν είναι συγκυριακός, αν και πριμοδοτήθηκε από την πανικόβλητη περιχαράκωση των αντιπάλων του: Η πολιτική ηγεμονία του ΑΚΡ οικοδομήθηκε με στήριγμα τη μεσαία τάξη της χώρας, που αναπτύχθηκε χάρη στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Οζάλ και ζητούσε συμμετοχή στη νομή της εξουσίας, που ήταν αποκλειστικό πεδίο μιας κλειστής ελίτ στρατιωτικών, διπλωματών και δικαστικών. Για μισό αιώνα η στρατιωτική ηγεσία περιφρονούσε προκλητικά τη λαϊκή κυριαρχία: Ανέτρεψε και εξετέλεσε τον Μεντερές το 1960 και τον πολιτικό του κληρονόμο Ντεμιρέλ δύο φορές το 1971 και το 1980, εξανάγκασε σε παραίτηση τον Ερμπακάν το 1997, για να διαλύσει το κόμμα του ένα χρόνο αργότερα.
Σήμερα, με την επικύρωση της Συνταγματικής Μεταρρύθμισης ανοίγει ο δρόμος για την παραπομπή σε δίκη του Εβρέν και των μελών της χούντας του 1980 που βρίσκονται ακόμη εν ζωή. Η Μεταρρύθμιση έγινε Μεταπολίτευση, Ανατροπή και Ρήξη. Η εκκαθάριση των διμερών εκκρεμοτήτων με την Ελλάδα είναι προϋπόθεση σταθεροποίησης της νέας κατάστασης πραγμάτων στην Αγκυρα..
imerisia
