Συντάκτης : Dante Germino
Περίληψη από : kafouroutsos
Σύμφωνα με την συμβατική διαίρεση της ιστορίας σε χρονικές περιόδους, ένα βαθύ ρήγμα στην αλληλουχία της δυτικής πολιτικής σκέψης επήλθε γύρω στο 1500 σηματοδοτώντας την αρχή της μοντέρνας πολιτικής σκέψης. Στο από τον Μαρξ στον Μακιαβέλλι ο Dante Germino εξετάζει τους διανοούμενους αυτής της περιόδου, των οποίων τα έργα θεωρεί ότι εισήγαγαν καίριες νέες προσεγγίσεις όσον αφορά την κριτική κατανόηση του κόσμου μας, και κατά συνέπεια, όσον αφορά τα προβλήματα του καιρού μας. Ξεκινώντας με τον Μακιαβέλλι, ο συγγραφέας καλύπτει μεγάλους πολιτικούς φιλοσόφους όπως ο Χομπς, ο Λοκ, ο Ρουσσώ, και ο Μπερκ, και παρέχει ευκρινείς, ιδιοφυείς περιγραφές του τι πίστευαν και δίδασκαν όσον αφορά την πολιτική. Πραγματεύεται τον ωφελιμισμό, τον φιλελευθερισμό, την επιστημονοκρατία, και τον μεσσιανικό εθνικισμό μέσα από τα γραπτά συγγραφέων που άσκησαν επιρροή όπως ο Μπένθαμ, ο Σπενσερ, ο Σαιν-Σιμόν, και ο Φίχτε, ολοκληρώνοντας με τρεις από τους σπουδαιότερους πολιτικούς φιλοσόφους του δεκάτου ενάτου αιώνα- τον Φουριέ, τον Προυντόν, και τον Μαρξ.
Περίληψη από : kafouroutsos
Σύμφωνα με την συμβατική διαίρεση της ιστορίας σε χρονικές περιόδους, ένα βαθύ ρήγμα στην αλληλουχία της δυτικής πολιτικής σκέψης επήλθε γύρω στο 1500 σηματοδοτώντας την αρχή της μοντέρνας πολιτικής σκέψης. Στο από τον Μαρξ στον Μακιαβέλλι ο Dante Germino εξετάζει τους διανοούμενους αυτής της περιόδου, των οποίων τα έργα θεωρεί ότι εισήγαγαν καίριες νέες προσεγγίσεις όσον αφορά την κριτική κατανόηση του κόσμου μας, και κατά συνέπεια, όσον αφορά τα προβλήματα του καιρού μας. Ξεκινώντας με τον Μακιαβέλλι, ο συγγραφέας καλύπτει μεγάλους πολιτικούς φιλοσόφους όπως ο Χομπς, ο Λοκ, ο Ρουσσώ, και ο Μπερκ, και παρέχει ευκρινείς, ιδιοφυείς περιγραφές του τι πίστευαν και δίδασκαν όσον αφορά την πολιτική. Πραγματεύεται τον ωφελιμισμό, τον φιλελευθερισμό, την επιστημονοκρατία, και τον μεσσιανικό εθνικισμό μέσα από τα γραπτά συγγραφέων που άσκησαν επιρροή όπως ο Μπένθαμ, ο Σπενσερ, ο Σαιν-Σιμόν, και ο Φίχτε, ολοκληρώνοντας με τρεις από τους σπουδαιότερους πολιτικούς φιλοσόφους του δεκάτου ενάτου αιώνα- τον Φουριέ, τον Προυντόν, και τον Μαρξ.
