φωτό: karpidis CC-BY
Του Ρούντι Ρινάλντι.
Ψάχνοντας και διαβάζοντας στο Διαδίκτυο για την «ψήφο» γενικά (ετυμολογία, ιστορία, διαδικασίες, συστήματα κ.λπ.) και για την τωρινή ψήφο των κατ’ ευφημισμό αυτοδιοικητικών εκλογών, ξεχωρίσαμε δύο ειδών προσδιορισμούς που δίνουν μια σημασία στην ψήφο.
Είτε επιθετικούς προσδιορισμούς, για παράδειγμα: κρίσιμη ψήφος, αδιευκρίνιστη ψήφος, αντιμνημονιακή ψήφος, άχρηστη ψήφος, λαϊκή ψήφος, έξυπνη ψήφος, ασύμμετρη ψήφος, τυραννοκτόνος ψήφος, χαμένη ψήφος, αντισυστημική ψήφος, θυμωμένη ψήφος, χρήσιμη ψήφος, καθοριστική ψήφος. Είτε ετερόπτωτους προσδιορισμούς της ιδιότητας της ψήφου, για παράδειγμα: ψήφος ουσίας, ψήφος ειλικρίνειας, ψήφος αγωνίας, ψήφος δημιουργίας, ψήφος κατάντιας, ψήφος τιμωρίας, ψήφος συνείδησης, ψήφος δυσαρέσκειας, ψήφος λογικής, ψήφος-χαστούκι, ψήφος φόβου, ψήφος αξίας, ψήφος ανοχής, ψήφος αξιοπιστίας, ψήφος αντίστασης, ψήφος ενότητας, ψήφος σωτηρίας, ψήφος ανυπακοής, ψήφος ελπίδας, ψήφος διαμαρτυρίας, ψήφος αποσταθεροποίησης, ψήφος ανατροπής, ψήφος εμπιστοσύνης, ψήφος ευθύνης.
Ποιο το νόημα της ψήφου στις 7 Νοέμβρη; Υπάρχουν δύο αποκλίνοντα όρια στις απαντήσεις: είναι βαρύνουσας σημασίας η ψήφος, είναι μηδενικής αξίας ψήφος. Υπάρχουν και έχουν εκφραστεί και οι δύο αυτές εκτιμήσεις. Αν παραξενεύει το «μηδενικής αξίας ψήφος», προέρχεται από συλλογικότητες κυρίως του αντιεξουσιαστικού χώρου που απαξιούν κάθε εκδήλωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ή συμμετοχής και συναντιέται με την αυθόρμητη αγανάκτηση κόσμου που θέλει μια τιμωρία όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά ολόκληρου του πολιτικού κόσμου.
Έχει ιδιομορφίες η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Νοέμβρη. Νέος διοικητικός χάρτης, 13 Περιφέρειες και σημαντική συρρίκνωση των δήμων σε όλη την επικράτεια. Πρώτες εκλογές σε καθεστώς Μνημονίου. Μπλέκονται με τις δύο κάλπες τα τοπικά-κοντινά με τα γενικά-κεντρικά ζητήματα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ψήφος έχει «δημαρχομνημονιακά», «περιφερειομνημονιακά» χαρακτηριστικά και απ’ αυτή την άποψη υπάρχει μια σύγχυση, μια δυσκολία στους πολίτες πώς να εκφράσουν και να εκφραστούν με την ψήφο τους. Πώς να προκρίνεις, πώς να μαυρίσεις, με τι κριτήρια, πώς να διαβαστεί σωστά το μήνυμα της επιλογής του καθένα;
Το μπέρδεμα μεγαλώνει γιατί ο χαρακτήρας των εκλογών «άλλαζε» με το κύλισμα του χρόνου. Οι επιλογές έγιναν για χαμηλών τόνων αντιπαράθεση, κυρίως αυτοδιοικητικού χαρακτήρα και η εξέλιξη έβγαλε έντονη πολιτική διαμάχη και στην τελική ευθεία μπήκαν γενικότεροι εκβιασμοί από την κυβερνητική παράταξη. Το πολιτικό δυναμικό που ασχολείται με τους δήμους προσανατολίζεται κυρίως για θέματα τοπικού χαρακτήρα, υποβαθμίζοντας τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που ούτως ή άλλως έχουν τεθεί. Το πολιτικό δυναμικό που ασχολείται με τις περιφέρειες περιορίζει τη συζήτηση σε μια γενικολογία για το Μνημόνιο αλλά «ξεχνά» τελείως την άμεση σχέση που θα έχουν οι περιφέρειες με την Ε.Ε. (απευθείας) και λίγοι θυμίζουν ότι οι επόμενες αναμετρήσεις θα συμπίπτουν μαζί με τις ευρωεκλογές(!). Η Ευρώπη των Περιφερειών στη θέση της Ευρώπης των κυρίαρχων κρατών (στα απείθαρχα κράτη ποινές, αποβολές, τιμωρίες, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, υποθήκευση όλου του πλούτου).
Η Αριστερά, με αναπηρίες, μισές αλήθειες και αρκετά ψέματα, κυρίως χωρίς πολιτική γραμμή, χωρίς ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα, περιχαρακωμένη και άτολμη, δεν ξεφεύγει από το να κινείται σε μια συντηρητική καθεστωτική πρόταση και να μην πολιτικοποιεί στο έπακρο τις εκλογές και να τις κάνει εφαλτήριο νέων τολμηρών εγχειρημάτων συσπείρωσης και μετωπικής δράσης ενάντια στο Μνημόνιο, την τρόικα, τις επιπτώσεις της κρίσης. Οι λέξεις κίνημα, αυτοοργάνωση, συμμετοχή, εξέγερση, αντιεξουσία σπανίζουν ή ακούγονται μερικές μόνο φορές για ορισμένα θέματα (χώροι, κεραίες, πράσινο). Ελάχιστα ακούστηκαν από την Αριστερά για την ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να ανατραπεί το Μνημόνιο, να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την πολιτική και οικονομική διέξοδο της χώρας. Ελάχιστα βήματα για να αλλάξουν, πραγματικά, οι συσχετισμοί σε κάθε χώρο με την ευρεία συμμετοχή του κόσμου.
Σ’ αυτές τις εκλογές δεν υπάρχει ψήφος για πλάκα. Δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια χαβαλέ. Έχουν σφίξει τα πράγματα και τα περιθώρια για πλάκες είναι ελάχιστα. Η μαγκωμένη και θυμωμένη κοινωνία μπορεί να στείλει τα μηνύματά της: ψηφίζοντας, μαυρίζοντας όσους υποστήριξαν και στηρίζουν το Μνημόνιο και την τρόικα. Ψηφίζοντας, υποστηρίζοντας συνδυασμούς της ενωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχουν σχέση με το χώρο τους ή που δίνουν προοπτική με τον καθαρό πολιτικό λόγο τους. Συνδυασμούς και υποψηφίους που δεσμεύονται να εργαστούν για μια κοινωνική και πολιτική ανόρθωση της χώρας και της Αριστεράς. Συνδυασμούς και υποψηφίους που δεν ξεχωρίζουν υπεροπτικά και αλαζονικά από τους άλλους αλλά που θέλουν να σμίξουν και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο μέτωπο των φτωχών και καταπιεσμένων στη χώρα μας.
Δύσκολη ψήφος, μιας θυμωμένης, κουμπωμένης κοινωνίας. Ψήφος με ενδιαφέρον γιατί θα δρομολογήσει και εξελίξεις. Δεν είναι ουδέτερη η ψήφος από πολλές πλευρές. Το πόσο θα μαυριστεί η κυβέρνηση έχει σημασία. Το ποιοι θα πάνε δεύτερο γύρο σε ορισμένες περιοχές, έχει κι αυτό σημασία. Το ποια θα είναι η διαφορά ανάμεσα σε διάφορα ψηφοδέλτια θα ξεκαθαρίσει εξελίξεις μέσα στην Αριστερά.
Η ψήφος δεν είναι ο μόνος δρόμος επιστροφής της πολιτικής. Η δυσκολία όμως που παρουσιάζει η σημερινή ψήφος και η σημασία που αποκτά αυτή την ειδική στιγμή δείχνει ότι μπορεί να βρισκόμαστε στα πρώτα σημάδια επιστροφής της πολιτικής σε όλα τα πεδία. Και τότε όλα γίνονται πιο ενδιαφέροντα, πιο ζωτικά, πιο αληθινά, πιο αποφασιστικά!
Ποιο το νόημα της ψήφου στις 7 Νοέμβρη; Υπάρχουν δύο αποκλίνοντα όρια στις απαντήσεις: είναι βαρύνουσας σημασίας η ψήφος, είναι μηδενικής αξίας ψήφος. Υπάρχουν και έχουν εκφραστεί και οι δύο αυτές εκτιμήσεις. Αν παραξενεύει το «μηδενικής αξίας ψήφος», προέρχεται από συλλογικότητες κυρίως του αντιεξουσιαστικού χώρου που απαξιούν κάθε εκδήλωση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ή συμμετοχής και συναντιέται με την αυθόρμητη αγανάκτηση κόσμου που θέλει μια τιμωρία όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά ολόκληρου του πολιτικού κόσμου.
Έχει ιδιομορφίες η εκλογική αναμέτρηση της 7ης Νοέμβρη. Νέος διοικητικός χάρτης, 13 Περιφέρειες και σημαντική συρρίκνωση των δήμων σε όλη την επικράτεια. Πρώτες εκλογές σε καθεστώς Μνημονίου. Μπλέκονται με τις δύο κάλπες τα τοπικά-κοντινά με τα γενικά-κεντρικά ζητήματα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ψήφος έχει «δημαρχομνημονιακά», «περιφερειομνημονιακά» χαρακτηριστικά και απ’ αυτή την άποψη υπάρχει μια σύγχυση, μια δυσκολία στους πολίτες πώς να εκφράσουν και να εκφραστούν με την ψήφο τους. Πώς να προκρίνεις, πώς να μαυρίσεις, με τι κριτήρια, πώς να διαβαστεί σωστά το μήνυμα της επιλογής του καθένα;
Το μπέρδεμα μεγαλώνει γιατί ο χαρακτήρας των εκλογών «άλλαζε» με το κύλισμα του χρόνου. Οι επιλογές έγιναν για χαμηλών τόνων αντιπαράθεση, κυρίως αυτοδιοικητικού χαρακτήρα και η εξέλιξη έβγαλε έντονη πολιτική διαμάχη και στην τελική ευθεία μπήκαν γενικότεροι εκβιασμοί από την κυβερνητική παράταξη. Το πολιτικό δυναμικό που ασχολείται με τους δήμους προσανατολίζεται κυρίως για θέματα τοπικού χαρακτήρα, υποβαθμίζοντας τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που ούτως ή άλλως έχουν τεθεί. Το πολιτικό δυναμικό που ασχολείται με τις περιφέρειες περιορίζει τη συζήτηση σε μια γενικολογία για το Μνημόνιο αλλά «ξεχνά» τελείως την άμεση σχέση που θα έχουν οι περιφέρειες με την Ε.Ε. (απευθείας) και λίγοι θυμίζουν ότι οι επόμενες αναμετρήσεις θα συμπίπτουν μαζί με τις ευρωεκλογές(!). Η Ευρώπη των Περιφερειών στη θέση της Ευρώπης των κυρίαρχων κρατών (στα απείθαρχα κράτη ποινές, αποβολές, τιμωρίες, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, υποθήκευση όλου του πλούτου).
Η Αριστερά, με αναπηρίες, μισές αλήθειες και αρκετά ψέματα, κυρίως χωρίς πολιτική γραμμή, χωρίς ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα, περιχαρακωμένη και άτολμη, δεν ξεφεύγει από το να κινείται σε μια συντηρητική καθεστωτική πρόταση και να μην πολιτικοποιεί στο έπακρο τις εκλογές και να τις κάνει εφαλτήριο νέων τολμηρών εγχειρημάτων συσπείρωσης και μετωπικής δράσης ενάντια στο Μνημόνιο, την τρόικα, τις επιπτώσεις της κρίσης. Οι λέξεις κίνημα, αυτοοργάνωση, συμμετοχή, εξέγερση, αντιεξουσία σπανίζουν ή ακούγονται μερικές μόνο φορές για ορισμένα θέματα (χώροι, κεραίες, πράσινο). Ελάχιστα ακούστηκαν από την Αριστερά για την ανάγκη να φύγει αυτή η κυβέρνηση, να ανατραπεί το Μνημόνιο, να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την πολιτική και οικονομική διέξοδο της χώρας. Ελάχιστα βήματα για να αλλάξουν, πραγματικά, οι συσχετισμοί σε κάθε χώρο με την ευρεία συμμετοχή του κόσμου.
Σ’ αυτές τις εκλογές δεν υπάρχει ψήφος για πλάκα. Δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια χαβαλέ. Έχουν σφίξει τα πράγματα και τα περιθώρια για πλάκες είναι ελάχιστα. Η μαγκωμένη και θυμωμένη κοινωνία μπορεί να στείλει τα μηνύματά της: ψηφίζοντας, μαυρίζοντας όσους υποστήριξαν και στηρίζουν το Μνημόνιο και την τρόικα. Ψηφίζοντας, υποστηρίζοντας συνδυασμούς της ενωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχουν σχέση με το χώρο τους ή που δίνουν προοπτική με τον καθαρό πολιτικό λόγο τους. Συνδυασμούς και υποψηφίους που δεσμεύονται να εργαστούν για μια κοινωνική και πολιτική ανόρθωση της χώρας και της Αριστεράς. Συνδυασμούς και υποψηφίους που δεν ξεχωρίζουν υπεροπτικά και αλαζονικά από τους άλλους αλλά που θέλουν να σμίξουν και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο μέτωπο των φτωχών και καταπιεσμένων στη χώρα μας.
Δύσκολη ψήφος, μιας θυμωμένης, κουμπωμένης κοινωνίας. Ψήφος με ενδιαφέρον γιατί θα δρομολογήσει και εξελίξεις. Δεν είναι ουδέτερη η ψήφος από πολλές πλευρές. Το πόσο θα μαυριστεί η κυβέρνηση έχει σημασία. Το ποιοι θα πάνε δεύτερο γύρο σε ορισμένες περιοχές, έχει κι αυτό σημασία. Το ποια θα είναι η διαφορά ανάμεσα σε διάφορα ψηφοδέλτια θα ξεκαθαρίσει εξελίξεις μέσα στην Αριστερά.
Η ψήφος δεν είναι ο μόνος δρόμος επιστροφής της πολιτικής. Η δυσκολία όμως που παρουσιάζει η σημερινή ψήφος και η σημασία που αποκτά αυτή την ειδική στιγμή δείχνει ότι μπορεί να βρισκόμαστε στα πρώτα σημάδια επιστροφής της πολιτικής σε όλα τα πεδία. Και τότε όλα γίνονται πιο ενδιαφέροντα, πιο ζωτικά, πιο αληθινά, πιο αποφασιστικά!
edromos.gr
.jpg)
