Άγγελος Στάγκος
astagkos@reporter.gr
Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι καλός σε αυτά, και στις δημόσιες σχέσεις γενικότερα. Τον βοηθάει η φυσική του ευγένεια, μιλάει άπταιστα τα αγγλικά (πιθανότατα και τα σουηδικά), έχει καλή παρουσία και είναι δημοφιλής στους διεθνείς κύκλους. Και επειδή και η ζωή κάνει κύκλους, μην εκπλαγείτε αν κάποια στιγμή και αφού θα έχει τελειώσει με την Ελλάδα να τον δείτε σε κανένα πόστο σε διεθνή οργανισμό…με βοηθό τον Γ. Παπακωνσταντίνου.
Εκτός όμως από τα μισοαστεία και τα μισοσοβαρά, εκείνο που κάπως προβληματίζει είναι ότι έλειψε και μία συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με Ρώσο αξιωματούχο, ενώ φαίνεται ότι έγινε συνάντηση, έστω και ολιγόλεπτη, με τον απερίγραπτο Σαακασβίλι της Γεωργίας που κόντεψε να αιματοκυλίσει τον Καύκασο πριν δύο-τρία χρόνια και που έφερε ακόμη και τη Δύση (εκτός από τους Αμερικανούς που τον στήριζαν και τον στηρίζουν) σε δύσκολη θέση με τις προβοκάτσιες του.
Ίσως η συνάντηση να έγινε μετά από παρακαλετά και πίεση από τον μυστηριώδη Αλεξ. Ρόντο που τυγχάνει αυτή την εποχή σύμβουλος τόσο του δικού μας, όσο και του Σαακασβίλι. Όμως, όσοι παρακολουθούν τα εξωτερικά μας παρατηρούν ότι στις σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας δεν ξεχειλίζει η θερμότητα και η αγάπη επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Άγνωστο αν αυτή η «απομάκρυνση» οφείλεται στις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου περί «λεόντιας σύμβασης» σχετικά με τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, ή σε άλλους λόγους.
Ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι άλλοι λόγοι; Πολύ απλά ότι η Ουάσινγκτον ήταν ενοχλημένη από τα πάρε-δώσε του Καραμανλή με τη Μόσχα και το γνωστοποιούσε. Ήθελε να παγώσουν οι ελληνορωσικές σχέσεις και πιθανότατα ο Γ. Παπανδρέου επέλεξε να ακολουθήσει την γραμμή αυτή, ελπίζοντας προφανώς ότι θα τον βοηθήσουν οι αμερικανοί στο Σκοπιανό, ίσως στο Κυπριακό, ακόμη και στα ελληνοτουρκικά.
Δεν αποκλείεται σε αυτό το πλαίσιο να εντάσσεται και η προσέγγιση με το Ισραήλ και πάντως προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι μετά τη συνάντησή του με τον Νετανιάχου, ο Γ. Παπανδρέου ενημέρωσε τους πάντες για το περιεχόμενο των συνομιλιών, εκτός από τους Ρώσους, που όμως παίζουν ρόλο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ως μέλος του λεγόμενου «κουαρτέτου», αλλά και ως αυθύπαρκτη δύναμη. Φυσικά, η Μόσχα ενοχλήθηκε από αυτή τη συμπεριφορά και δεν το έκρυψε.
Και πάντως, αν η σημερινή ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει αποστάσεις από τη Ρωσία για να έχει την υποστήριξη την ΗΠΑ στα λεγόμενα «εθνικά», η μεν Τουρκία δεν πρόκειται να ακολουθήσει την γραμμή που θα της υποδείξουν (αν της υποδείξουν) και το έχει αποδείξει αυτό σε εποχές που δεν αισθανόταν τόσο δυνατή όσο σήμερα, τα δε Σκόπια δεν έχουν υποστεί και τις φοβερές πιέσεις από την Ουάσινγκτον για να λογικευτούν. Τουλάχιστον δεν το έχουμε δει ακόμη αυτό, εκτός και αν ο Γκρούεφσκι απέφυγε να πάει στις εργασίες της συνόδου του ΟΗΕ, ακριβώς για να μην υποστεί πιέσεις.
Ωστόσο, όπως και να έχουν τα πράγματα, δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να επιδιώκει ψυχρές σχέσεις με τη Ρωσία, όταν Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδιώκουν ακριβώς το αντίθετο. Η Ρωσία παραμένει μεγάλος και ισχυρός παίκτης.
http://www.reporter.gr
