Οι άνθρωποι που παραδοσιακά ζουν σε αστικές περιοχές, είναι από γενετική άποψη πιο ικανοί να καταπολεμούν τις μικροβιακές μολύνσεις, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Οι πόλεις διευκολύνουν την εξάπλωση μιας ασθένειας, όμως διαχρονικά αυξάνουν τις πιθανότητες οι απόγονοι όσων επιβιώνουν, να έχουν εφεξής καλύτερες αντιστάσεις στα επικίνδυνα μικρόβια. Έτσι, οι πόλεις έχουν επηρεάσει την ανθρώπινη εξέλιξη με διάφορους αφανείς τρόπους, πέρα από τους πιο προφανείς, όπως είναι οι ποικίλοι πολιτισμικοί και κοινωνικοί παράγοντες.
Οι ερευνητές του Universitiy College και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, υπό τον εξελικτικό βιολόγο Ίαν Μπαρνς, σε μελέτη που δημοσίευσαν στο περιοδικό "Evolution" (Εξέλιξη), σύμφωνα με το BBC και το Live Science, μελέτησαν τους ανά τον κόσμο ανθρώπους που έχουν στον οργανισμό τους μια γενετική παραλλαγή, η οποία τους προσφέρει φυσική αντίσταση στην φυματίωση και στην λέπρα. Όπως διαπίστωσαν, το συγκεκριμένο γονίδιο είναι πιο κοινό σε όσους προέρχονται από περιοχές με μακρά ιστορία αστικοποίησης, όπου οι συγκεκριμένες ασθένειες είναι πιθανότερο να επικρατούσαν στο παρελθόν.
Το φαινόμενο συνδέεται με τη λεγόμενη εξελικτική "επιλεκτική πίεση" που ασκείται στους πληθυσμούς των πόλεων, όσον αφορά την αντίστασή τους στις ασθένειες. Όταν ο πληθυσμός μιας αστικής περιοχής εκτίθεται σε μια φονική ασθένεια, όσοι μπορούν να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στην επόμενη γενιά, βοηθάνε στην μελλοντική καταπολέμηση της νόσου.
Στις πόλεις, μεγάλες και μικρές, όπου οι άνθρωποι από παλιά συγχρωτίζονται πιο στενά, εκτίθενται πιο εύκολα σε διάφορες ασθένειες με το πέρασμα του χρόνου, έτσι τα γονίδιά τους που μεταφέρουν σταδιακά την ανεπτυγμένη αντίσταση σε αυτές τις νόσους, εξαπλώνονται σιγά-σιγά στον πληθυσμό.
Οι ερευνητές ανέλυσαν και συνέκριναν δείγματα DNA από 18 διαφορετικούς σύγχρονους ανθρώπινους πληθυσμούς στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Παράλληλα, έλαβαν υπόψη τους ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα για το πότε εμφανίστηκε η πρώτη πόλη ή αστικός οικισμός σε κάθε περιοχή.
Η προστατευτική γονιδιακή παραλλαγή βρέθηκε σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους που ζουν από την Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, καθώς και σε αρκετά μέρη της Ευρώπης, όπου υπάρχουν πόλεις εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αντίθετα, η συγκεκριμένη γενετική ποικιλομορφία ήταν σαφώς πιο σπάνια στους πληθυσμούς των περιοχών που είχαν πιο σύντομη ιστορία αστικοποίησης. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι στα Σούσα του Ιράν, που έχουν μια μακρά ιστορία 5.200 ετών περσικού πολιτισμού, έχουν σχεδόν όλοι το γονίδιο, ενώ στο Γιακούτσκ της Σιβηρίας, όπου υπάρχει αστική ζωή εδώ και λίγες μόνο εκατοντάδες χρόνια, μόνο το 70 - 80% των κατοίκων έχουν το ίδιο γονίδιο.
"Η έρευνα δείχνει την εξέλιξη σε δράση. Η αστικοποίηση είχε και έχει επίπτωση στο ανθρώπινο γονιδίωμα", δήλωσε ο Μπαρνς.
Πηγή: (ΑΠΕ- ΜΠΕ)
Οι ερευνητές του Universitiy College και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, υπό τον εξελικτικό βιολόγο Ίαν Μπαρνς, σε μελέτη που δημοσίευσαν στο περιοδικό "Evolution" (Εξέλιξη), σύμφωνα με το BBC και το Live Science, μελέτησαν τους ανά τον κόσμο ανθρώπους που έχουν στον οργανισμό τους μια γενετική παραλλαγή, η οποία τους προσφέρει φυσική αντίσταση στην φυματίωση και στην λέπρα. Όπως διαπίστωσαν, το συγκεκριμένο γονίδιο είναι πιο κοινό σε όσους προέρχονται από περιοχές με μακρά ιστορία αστικοποίησης, όπου οι συγκεκριμένες ασθένειες είναι πιθανότερο να επικρατούσαν στο παρελθόν.
Το φαινόμενο συνδέεται με τη λεγόμενη εξελικτική "επιλεκτική πίεση" που ασκείται στους πληθυσμούς των πόλεων, όσον αφορά την αντίστασή τους στις ασθένειες. Όταν ο πληθυσμός μιας αστικής περιοχής εκτίθεται σε μια φονική ασθένεια, όσοι μπορούν να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στην επόμενη γενιά, βοηθάνε στην μελλοντική καταπολέμηση της νόσου.
Στις πόλεις, μεγάλες και μικρές, όπου οι άνθρωποι από παλιά συγχρωτίζονται πιο στενά, εκτίθενται πιο εύκολα σε διάφορες ασθένειες με το πέρασμα του χρόνου, έτσι τα γονίδιά τους που μεταφέρουν σταδιακά την ανεπτυγμένη αντίσταση σε αυτές τις νόσους, εξαπλώνονται σιγά-σιγά στον πληθυσμό.
Οι ερευνητές ανέλυσαν και συνέκριναν δείγματα DNA από 18 διαφορετικούς σύγχρονους ανθρώπινους πληθυσμούς στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Παράλληλα, έλαβαν υπόψη τους ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα για το πότε εμφανίστηκε η πρώτη πόλη ή αστικός οικισμός σε κάθε περιοχή.
Η προστατευτική γονιδιακή παραλλαγή βρέθηκε σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους που ζουν από την Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, καθώς και σε αρκετά μέρη της Ευρώπης, όπου υπάρχουν πόλεις εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αντίθετα, η συγκεκριμένη γενετική ποικιλομορφία ήταν σαφώς πιο σπάνια στους πληθυσμούς των περιοχών που είχαν πιο σύντομη ιστορία αστικοποίησης. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι στα Σούσα του Ιράν, που έχουν μια μακρά ιστορία 5.200 ετών περσικού πολιτισμού, έχουν σχεδόν όλοι το γονίδιο, ενώ στο Γιακούτσκ της Σιβηρίας, όπου υπάρχει αστική ζωή εδώ και λίγες μόνο εκατοντάδες χρόνια, μόνο το 70 - 80% των κατοίκων έχουν το ίδιο γονίδιο.
"Η έρευνα δείχνει την εξέλιξη σε δράση. Η αστικοποίηση είχε και έχει επίπτωση στο ανθρώπινο γονιδίωμα", δήλωσε ο Μπαρνς.
Πηγή: (ΑΠΕ- ΜΠΕ)
