Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

Η «χώρα του καρότου» και η «χώρα του μαστίγιου»

 
Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ

Η ελληνική εξωτερική πολιτική εξακολουθεί, δυστυχώς, να κινείται στον στενό κύκλο των μικροϋπολογισμών και του μικροψυχισμού.


Την ίδια στιγμή, η για πρώτη φορά εμπλοκή του ΔΝΤ στα εσωτερικά οικονομικά και κοινωνικά της θέματα μετατρέπει την Ελλάδα από χώρα που θα έπρεπε να είχε μετεξελιχθεί σε επενδυτική, σε χώρα που πωλείται και ενοικιάζεται σε όλα τα ξένα κεφάλαια και σε οικονομικούς οίκους. Αυτό, είτε το επιθυμούμε είτε όχι, την καθιστά μια χώρα ευάλωτη απέναντι στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των μεγάλων συμφερόντων. Σε αυτή τη συγκυρία πραγματοποιείται η πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού, του Νετανιάχου, στην Ελλάδα. Η επίσκεψη αυτή δεν είναι καθόλου μικρής σημασίας και πρώτα πρώτα σημαίνει ότι η Ελλάδα του Γ. Παπανδρέου είναι διατεθειμένη να εμπλέκεται και στον μηχανισμό παραγωγής πολέμων.

Δυστυχώς, αυτή η πορεία της Ελλάδας έρχεται την ώρα που η ισλαμική Τουρκία απεγκλωβίζεται σταθερά από τον άξονα των πολέμων (ΗΠΑ-Ισραήλ-Ε.Ε.) και από τα κεμαλοκοσμικά βαρίδια, ακολουθώντας μια πραγματικά μετριοπαθή εξωτερική πολιτική, αν βέβαια τη συγκρίνει κανείς με τα πεπραγμένα της κοσμικής Τουρκίας. Την ώρα που η Τουρκία του Ερντογάν ανοίγει μια μεγάλη πύλη για την Ελλάδα, με τη λειτουργία στη Μονή της Παναγίας Σουμελά, το μοναστήρι-σύμβολο επί 16 αιώνες του ποντιακού Ελληνισμού, η Ελλάδα ανοίγει την πύλη της στο κράτος το οποίο λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε δολοφονήσει 9 διεθνείς ακτιβιστές στα διεθνή ύδατα και υποδέχεται τον πρωθυπουργό του κράτους, που προκλητικά ομολόγησε στην επιτροπή που ερευνά την επίθεση στον Στολίσκο της Ελευθερίας ότι ο ίδιος είχε δώσει την εντολή να καταληφθούν και τα δύο ελληνικά πλοία που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην αποκλεισμένη Γάζα. Την ώρα που η ισλαμική Τουρκία αίρει τον αποκλεισμό που έχει επιβάλει η κοσμική Τουρκία στη Μονή Σουμελά, η Ελλάδα του «σοσιαλιστή» Γ. Παπανδρέου επιβραβεύει την πολιτική αποκλεισμού της Γάζας που έχει επιβάλει εδώ και 43 χρόνια το Ισραήλ. Είναι πραγματικά «περίεργη» αυτή η νέα συμμαχία. Από το Αλφα μέχρι το Ωμέγα. Ποιος «εθνικιστικός εγκέφαλος»(;) τη σκαρφίστηκε και την επεξεργάστηκε.

Πολλοί θα ήθελαν να μάθουν όλες τις παράμετρους της και τις ελληνικές στοχεύσεις και τι ανταλλάγματα θα δώσει η αδύναμη Ελλάδα για να σώζει και να σώζεται. Μάλλον ο «εγκέφαλος» της νέας συμμαχίας(!) δεν έχει υπολογίσει λογικά ότι η Τουρκία δεν έχει τόσο ανάγκη το Ισραήλ όσο το Ισραήλ την Τουρκία και πως η πολιτική του Ερντογάν δεν είναι προς τη Δύση αλλά διεθνής. Λάθος μεγάλο επίσης αν πιστεύει ότι η επιστροφή της Τουρκίας στην Ανατολή την κλείνει εκεί, άρα περιορίζει τη δυνατότητα άσκησης πιέσεων, γιατί απλώς η Ανατολή αποτελεί χώρο στον οποίο παίζονται τεράστια διεθνή συμφέροντα, και όσοι εμπλέκονται εκεί ασκούν διεθνή πολιτική και όχι πολιτική «καρότου». Ισως κάποιοι εδώ στην Ελλάδα σκέφτηκαν να την κάνουν «χώρα του καρότου» παρουσιάζοντάς την όμως ως «χώρα του μαστιγίου» που θα επωφεληθεί από το «παραστράτημα» της Τουρκίας από τον δυτικό δρόμο. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα χρησιμοποιείται όχι για να μεσολαβήσει στην επίλυση του Παλαιστινιακού, γιατί όταν αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ τον ρόλο αυτό, οι μικροί περισσεύουν, αλλά για να ασκηθούν πιέσεις στην Τουρκία προκειμένου να παραχωρήσει όλες τις διευκολύνσεις που πεισματικά ζητάει ο άξονας των πολέμων, για να διεξαχθεί ο επόμενος καταστροφικός πόλεμος στη Μέση Ανατολή.
 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ