Ο Καλλικράτης ως πολιτική αναγκαιότητα για την Κέρκυρα

ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΟΠΠΑ

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. Δεκαέξι ΟΤΑ της Κέρκυρας και μικρο-νήσων θα συνενωθούν σε ένα. Οι πολέμιοι του Καλλικράτη εγείρουν το ζήτημα της απομάκρυνσης της διοίκησης από τον πολίτη. Αντίθετα, όσοι υποστηρίζουμε αυτό το εγχείρημα, βασιζόμαστε στο επιχείρημα της οικονομίας κλίμακας.  

Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ στοχεύουν σήμερα την περιφέρεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κέρκυρα έχει βασικές ελλείψεις σε υποδομές από τον βιολογικό καθαρισμό έως την ενέργεια. Η Κέρκυρα έχει ανάγκη μίας στρατηγικής διαχείρισης υδάτινων πόρων, αφού τουρισμός χωρίς νερό δε γίνεται, αλλά επίσης στρατηγικής αντιμετώπισης χρόνιων ζητημάτων όπως η αποχέτευση και η διαχείριση σκουπιδιών. Η Κέρκυρα έχει επίσης ανάγκη μίας στοχευμένης, τοπικής αναπτυξιακής πολιτικής, με στόχο να δοθεί ταυτότητα σε μία σειρά από τοπικά προϊόντα που, όπως γνωρίζουμε, αναβαθμίζουν τελικά και το τουριστικό προϊόν: λάδι, κρασί, κ.ο.κ..
Αυτά τα στρατηγικά ζητήματα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όταν έχουμε 16 διαφορετικά κέντρα σχεδιασμού, 16 διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, 16 αντιμαχόμενες αιτήσεις χρηματοδότησης. Για την ακρίβεια, όσο το νησί δεν έχει ένα και μόνο διοικητικό κέντρο, τα ζητήματα στρατηγικής σημασίας θα θεωρούνται Αθηναϊκής εμβέλειας και αρμοδιότητας. Στην πράξη λοιπόν, μεγαλύτερη διοίκηση σημαίνει εγγύτητα με τον πολίτη.

Ισχυρότερη διαπραγμάτευση

Πολιτικά επίσης αλλάζει το πεδίο διαπραγμάτευσης. Αντί να έχουμε μία πολιτική επικαιρότητα μικρο-ισορροπιών με σκοπό την Αθηναϊκή εύνοια, το νησί αποκτά ένα διοικητικό κέντρο που νομιμοποιείται να μιλά στ' όνομα του νησιού. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ταχύτητα αποφάσεων και μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ με την κεντρική διοίκηση. Επίσης, οποιαδήποτε ιδιωτική επένδυση στο νησί θα απαιτεί τη συναίνεση ενός και μόνο φορέα.
Η ενότητα του χώρου και η από-προσωποποίηση των τοπικών εκλογών, ίσως μάλιστα συμβάλλει και στην ανάπτυξη και των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Από τη στιγμή που το νησί δε θα είναι πια ένα κατακερματισμένο πεδίο παράλληλων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών ζυμώσεων αλλά ένα ενιαίος χώρος, τα τοπικά μέσα δε θα είναι πια η συμπληρωματική εφημερίδα ή κανάλι που βλέπουμε μεταξύ διαφημιστικών μηνυμάτων, αλλά ο χώρος που αποτυπώνεται η καθημερινότητα του νησιού. Από τη σκοπιά του πολιτικού μάρκετινγκ, τα τοπικά μέσα θα αποκτήσουν κομβικό ρόλο για πολιτικούς, που για πρώτη φορά δε θα έχουν την πολυτέλεια-ευκολία αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας με τον πολίτη. Και ίσως με τη μεσολάβηση ενός μέσου, αυτό που τελικά θα έχει σημασία θα είναι τι λέει κάποιος και όχι ποιος είναι αυτός ο κάποιος που το λέει.

Ουσιαστικά ο κόσμος της Κέρκυρας θα κληθεί να εμπιστευτεί έναν άνθρωπο που έχει βαθιά γνώση της τοπικής κοινωνίας αλλά και ικανότητες και όραμα για τον τόπο του. Αυτό μπορεί να ισχύει για κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλά στην παρούσα συγκυρία δε θα μιλάμε πια για μία «προσωπική σχέση», που η στενότητα του χώρου καλλιεργεί. Θα μιλάμε πρώτα και κύρια για μία πολιτική σχέση, όπου ο κάθε υποψήφιος θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει την πείρα, την ικανότητα και το όραμα για μικρά και ποιοτικά βήματα στην αναβάθμιση της καθημερινότητας όλου του νησιού. Υπό αυτό το πρίσμα, η «απομάκρυνση από τον πολίτη» ίσως να είναι και ένα βήμα ποιοτικής αναβάθμισης της τοπικής διακυβέρνησης, γιατί το κεντρικό ερώτημα δε θα είναι ποιος είναι ο υποψήφιος αλλά ποιο είναι το πρόγραμμά του.

enimerosi.com