εγκλωβισμένος στο τίποτα
ένα αδιέξοδο κοιτάς...
στα χρόνια που έρχονται
τα μάτια κλειστά κρατάς
Ξύλινο λόγο,
πολιτικάντηδες μεσ’ τα κουτιά σου πασάρουν,
μα το μυαλό σου πια έχασες…
δεν κρίνεις, δεν μιλάς…
Είναι νωρίς για ήρωες,
τους πνίγει το σκοτάδι
αθύρματα όλοι γίναμε
στ’ ανήθικά τους χέρια
Και κολλάς…
σ’ έναν τροχό γυρνάς
τίποτα δε σε αγγίζει,
μα αυτό κι αν σε τρομάζει…
Παιδιά, θύματα ενός άνισου,
μα κι ακήρυχτου πολέμου,
στα σχολικά προαύλια
αποτυπώνουν την πείνα τους.
Ενήλικες ψάχνουν σε κάδους
την ζωική ελπίδα,
απλώνοντας τα χέρια σε συσσίτια τρόμου
Μα είν’ νωρίς για ήρωες,
ντρεπόμαστε αν θα’ ρθούνε
καθώς σθένος δεν έχουμε
να αντισταθούμε.
Βάλε τσουκάλι στην φωτιά
έρχεται βαρυχειμωνιά,
και στης σιωπής σου την φασαρία
πρέπει να συνηθίσεις
και να πνίγεις μέσα σου την οργή, μην τύχει
και σ΄ ακούσουν οι διπλανοί σου
Γιατί είναι νωρίς για ήρωες,
δε θες να συνειδητοποιήσεις
πως τη ζωή σου σε σκλαβοπάζαρο
στα χέρια τους χαρίζεις.
Κλείσε τα αυτιά στον πυροβολισμό ∙
Και αν αύριο σου θυμίσουν
για έναν άνθρωπο που για σένα
αποφάσισε να πέσει νεκρός,
μπροστά από τους δημοκρατικούς εμπνευστές
αφαίρεσης ζωών που εσύ κάποτε
επέλεξες,
Μην τους αφήσεις να δηλητηριάσουν
την απάθειά σου
Μην τους αφήσεις να σε ξυπνήσουν
από το λήθαργό σου
Δέξου μόνο τα χημικά τους στο μυαλό σου…
Και χωρίς το χέρι σου να τρέμει,
μπρος στην παρέλαση θανάτων,
σταυρούς σε αυτούς πάλι
επέτρεψέ του να βάλει
Γιατί είναι νωρίς για ήρωες,
ούτε το αίμα που
μπροστά μας κύλησε, μας ξεσήκωσε
…Μη μας φοβάστε…
τους πνίγει το σκοτάδι
αθύρματα όλοι γίναμε
στ’ ανήθικά τους χέρια
Και κολλάς…
σ’ έναν τροχό γυρνάς
τίποτα δε σε αγγίζει,
μα αυτό κι αν σε τρομάζει…
Παιδιά, θύματα ενός άνισου,
μα κι ακήρυχτου πολέμου,
στα σχολικά προαύλια
αποτυπώνουν την πείνα τους.
Ενήλικες ψάχνουν σε κάδους
την ζωική ελπίδα,
απλώνοντας τα χέρια σε συσσίτια τρόμου
Μα είν’ νωρίς για ήρωες,
ντρεπόμαστε αν θα’ ρθούνε
καθώς σθένος δεν έχουμε
να αντισταθούμε.
Βάλε τσουκάλι στην φωτιά
έρχεται βαρυχειμωνιά,
και στης σιωπής σου την φασαρία
πρέπει να συνηθίσεις
και να πνίγεις μέσα σου την οργή, μην τύχει
και σ΄ ακούσουν οι διπλανοί σου
Γιατί είναι νωρίς για ήρωες,
δε θες να συνειδητοποιήσεις
πως τη ζωή σου σε σκλαβοπάζαρο
στα χέρια τους χαρίζεις.
Κλείσε τα αυτιά στον πυροβολισμό ∙
Και αν αύριο σου θυμίσουν
για έναν άνθρωπο που για σένα
αποφάσισε να πέσει νεκρός,
μπροστά από τους δημοκρατικούς εμπνευστές
αφαίρεσης ζωών που εσύ κάποτε
επέλεξες,
Μην τους αφήσεις να δηλητηριάσουν
την απάθειά σου
Μην τους αφήσεις να σε ξυπνήσουν
από το λήθαργό σου
Δέξου μόνο τα χημικά τους στο μυαλό σου…
Και χωρίς το χέρι σου να τρέμει,
μπρος στην παρέλαση θανάτων,
σταυρούς σε αυτούς πάλι
επέτρεψέ του να βάλει
Γιατί είναι νωρίς για ήρωες,
ούτε το αίμα που
μπροστά μας κύλησε, μας ξεσήκωσε
…Μη μας φοβάστε…
Αναγνώστης
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com