Μόνο έκπληξη δεν προκάλεσε σε όσους γνώριζαν από καιρό τα τεκταινόμενα στην αγορά η οριστική διακοπή λειτουργίας του ιστορικού ξενοδοχείου τεσσάρων αστέρων «Κάνιγγος 21», αλλά και το λουκέτο που αναμένεται ότι θα μπει έως το τέλος του έτους στο «Esperia Palace». Και στις δύο περιπτώσεις σημαντικό, αν όχι τεράστιο, μερίδιο ευθύνης έχει η πολιτεία, όπως αναφέρουν παράγοντες της αγοράς. Αφενός επειδή δεν υπήρξε κανένα συντονισμένο κρατικό σχέδιο για την αναχαίτιση της γκετοποίησης του ιστορικού κέντρου και αφετέρου διότι η ισχύουσα νομοθεσία καθιστά αδύνατη κάθε διαπραγμάτευση για μείωση του ενοικίου, όταν ο εκμισθωτής είναι το Δημόσιο.
«Σε περίπτωση που εκμισθωτής είναι το Δημόσιο, διά νόμου προβλέπεται ότι το ενοίκιο θα πρέπει να αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 6% του ακινήτου. Με δεδομένο ότι οι αντικειμενικές έχουν αυξηθεί πολλαπλές φορές τα τελευταία χρόνια, ακόμη και πριν από την κρίση, υπάρχουν αυτήν τη στιγμή υπογεγραμμένες συμβάσεις μίσθωσης σε πολύ υψηλά τιμήματα», σημειώνει ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Αττικής Γιάννης Ρέτσος.
Εκρηκτικό μείγμα
Τα πανάκριβα ενοίκια, η ολιγοήμερη παραμονή των τουριστών στο αθηναϊκό downtown, αλλά και η οικονομική κρίση εξηγούν γιατί τα ιστορικά ξενοδοχεία του κέντρου οδηγούνται εκτός της ξενοδοχειακής αγοράς. Και τα χειρότερα έπονται. Κτηματομεσιτικά δίκτυα δέχονται σε ημερήσια βάση τρία έως πέντε αιτήματα προώθησης ξενοδοχειακών μονάδων. «Πολυάριθμοι ξενοδόχοι που επιζητούν την έξοδο τους από τον κλάδο μάς ζητούν να αναλάβουμε την πώληση των μονάδων τους, κάτι που υπό τις παρούσες συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατο», σημειώνει ο Γιώργος Λίτσας, επικεφαλής εμπορικών ακινήτων της Δανός/BNP Paribas Real Estate.
«Αυτήν τη στιγμή πωλούνται περίπου 3.000 ξενοδοχεία σε όλη την Ελλάδα, γεγονός που σημαίνει ότι η δραστηριοποίηση στον κλάδο των ξενοδοχειακών υπηρεσιών έχει πάψει να αποτελεί κερδοφόρα επένδυση», σημειώνει ο κ. Λίτσας. Με άλλα λόγια, εάν τα ξενοδοχεία αυτά δεν αποκτήσουν αγοραστή, τότε, με μαθηματική ακρίβεια, θα αναγκαστούν προσεχώς να κατεβάσουν ρολά, ενώ, όσο καιρό παραμένουν στην αγορά, τόσο μεγεθύνεται η μαύρη τρύπα στους ισολογισμούς τους.
Οι αριθμοί που έδωσε πριν από μερικές ημέρες στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδας για το οκτάμηνο Ιανουαρίου-Αυγούστου δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας: Τα έσοδα από τον τουρισμό υποχώρησαν 7,3%, με τον αριθμό αυτό να σημαίνει πολλά .Όχι μόνο ότι ο τουρισμός έχει εισέλθει σε «σπιράλ θανάτου», αλλά και ότι η αξία των ξενοδοχείων ως ακινήτων υποχωρεί κατακόρυφα. Όπως αναφέρει ξενοδόχος, οι τιμές των ξενοδοχείων έχουν συμπιεστεί σημαντικά, όχι μόνο επειδή η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης, αλλά «επειδή αναγκαζόμαστε, υπό το βάρος των υποχρεώσεων μας σε τράπεζες και ασφαλιστικούς οργανισμούς, να πουλήσουμε τα ξενοδοχεία σε χαμηλότατες τιμές».
Η επαναδιαπραγμάτευση του ύψους του μισθώματος σε περίπτωση που ο εκμισθωτής είναι το Δημόσιο δεν... προβλέπεται, παρά τη δυσμενή οικονομική συγκυρία, δεδομένου ότι το άρθρο 7 του Ν. 2741/99 ορίζει ότι το καταβαλλόμενο ενοίκιο δεν μπορεί να είναι χαμηλότερο από το 6% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Έτσι, όταν οι ιδιώτες δεν τα «βρίσκουν» με το Δημόσιο, αναγκάζονται να κατεβάσουν ρολά -ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ξενοδοχεία που η μετεγκατάσταση είναι πρακτικά αδύνατη- με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ζημίες για αμφότερες τις πλευρές (απώλεια εσόδων για το Δημόσιο, παύση δραστηριότητας για τον επιχειρηματία).
