Τη στιγμή που δεν κόπασαν οι συμπλοκές μεταξύ Κούρδων και Τούρκων στο Ντόρτγιολ της Αντιόχειας και το Ινεγκιόλ της Προύσσας, επιστολή ενός εκπαιδευτικού σε γνωστό δημοσιογράφο δίνει μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Τουρκία τα επόμενα χρόνια με τους Κούρδους που εγκαταστάθηκαν σε εκτός Κουρδιστάν περιοχές της Τουρκίας.
Τους έκαψαν τέσσερις χιλιάδες χωριά, τους στέρησαν τις πατρογονικές τους εστίες και τους υποχρέωσαν να φύγουν από το Κουρδιστάν, νομίζοντας ότι έτσι θα λύσουν το Κουρδικό. Με την τακτική αυτή γέμισαν με μίσος τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πατρίδες τριών χιλιάδων ετών και να εγκατασταθούν στην Αλεξανδρέττα, τη Μερσίνα, την Αττάλεια, τα Μούγλα, το Αϊδίνι, τη Σμύρνη, την Προύσσα, την Κωνσταντινούπολη.
Έτσι φθάσαμε να μιλάμε για ενάμισι εκατομμύριο Κούρδους της Κωνσταντινούπολης, 300 χιλιάδες Κούρδους της Σμύρνης, 400 χιλιάδες Κούρδους της Μερσίνας κλπ.
Οι Τούρκοι στρατηγοί και οι αξιωματούχοι του κράτους, μέσα από αυτή τη διαδικασία θεωρούσαν ότι στερώντας από τους ανθρώπους αυτούς τη γη τους, θα διευκολυνθεί η γλωσσική και πολιτιστική τους αφομοίωση. Δηλαδή, μετά από δυο-τρεις γενιές, ήλπιζαν ότι όλοι θα γίνουν Τούρκοι.
Όμως, δυστυχώς για τους Τούρκους ρατσιστές, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Οι Κούρδοι, αυτά τα είκοσι χρόνια της προσφυγιάς συνέχισαν να είναι Κούρδοι, ενώ δεν έπαψαν και να γεννοβολλούν με ρυθμούς πολλαπλάσιους των λοιπών λαών της Τουρκίας.
Έτσι φθάσαμε σε σημείο οι Τούρκοι να φοβούνται ότι μετά από μερικές γενιές οι Κούρδοι θα είναι πλειοψηφία και στη Δυτική Τουρκία, ενώ οι Τούρκοι θα καταστούν μειοψηφία στην ίδια τους τη χώρα.
Υπό το πρίσμα αυτό, ας διαβάσουμε το άρθρο του Lütfü TÜRKKAN (lutfu@internethaber.com), όπως δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΧΑΜΠΕΡ.
Έχει σειρά η Μάκρη (Fethiye);
Οι εθνοφυλετικές συγκρούσεις ξεκίνησαν πρώτα στο Ινεγκιόλ (Αγελόκωμα), μετά στο Ντόρτγιολ και τέλος στο Ερζερούμ.
Αν αναρωτηθεί κανείς τί γίνεται εκεί, θα βγάλει το συμπέρασμα ότι η κατάσταση έχει λάβει πολύ επικίνδυνες διαστάσεις.
Ο (Κούρδος πολιτικός) Αχμέτ Τουρκ, σε συνέντευξη που έδωσε σε μια εφημερίδα, την προηγούμενη εβδομάδα, είπε ότι οι Κούρδοι έχουν αρχίσει να υπερασπίζονται τον αγώνα και την υπόθεσή τους, και θα ήταν λάθος να συνδέσουμε τη στάση των Κούρδων στα γεγονότα αυτά μόνο με το ΡΚΚ.
Συνεχίζοντας μάλιστα είπε: "Αυτά δεν είναι τρομοκρατικές ενέργειες, είναι ένα λαϊκό κίνημα".
Τι θα πει αυτό.
Ότι στα γεγονότα αυτά συμμετέχει το Λαϊκό Κουρδικό Κίνημα.
Με βάση τη δήλωση του νομάρχη Προύσσας, τα γεγονότα αυτά οφείλονται σε δυο μεθυσμένους. Υπάρχει και μια άλλη ομιλία του νομάρχη Προύσσας, στην οποία λέει:
"Επιπλέον, τα άτομα αυτά που συμμετείχαν σε αυτά τα γεγονότα, είναι άτομα που πιστεύουν στην πατρίδα και το έθνος".
Είναι κρίμα που έχουμε έναν τέτοιο νομάρχη.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουλέψουν στα καταστήματά τους, δεν μπορούν καν να καθήσουν στα σπίτια τους εξ αιτίας των απειλών που δέχονται.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός εδώ και καιρό με τη στάση του οδήγησε το λαό σε διαφορετικά στρατόπεδα και έγιναι αιτία να φθάσουν τα πράγματα εδώ που έφθασαν.
Από τη μια πλευρά έγινε αιτία να φθάσουμε στο σημείο που φθάσαμε και από την άλλη επέπληξε τον νομάρχη Αντιοχείας επειδή ζήτησε από το λαό να μην βγαίνει από τα σπίτια του κατά τη διάρκεια των επεισοδίων, κηρύσσοντας στην ουσία το νομό σε άτυπη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Είναι ζήτημα χρόνου να ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις και σε πολλές άλλες περιοχές της Τουρκίας. Ένας αναγνώστης μου, μου έστειλε μια επιστολή από το Ολιούντενίζ της Μάκρης (Fethiye Ölüdeniz). Κοιτάξτε τί γράφει:
"Αξιότιμε κύριε Λιουτφού, οι μεταφερόμενοι ψήφοι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δημοτικών εκλογών, ανέτρεψαν τις ισορροπίες στην κωμόπολή μας και αυτοί οι μεταφερόμενοι ψήφοι μετατράπηκαν σε ΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΜΙΛΙΤΑΝΟΥΣ-ΜΑΧΗΤΕΣ.
Τα καταστήματα και οι επαγγελματικοί χώροι της κωμόπολής μας δέχτηκαν επιθέσεις από άτομα που κατάγονται από τις ανατολικές περιοχές (Κουρδιστάν, σ.τ.μ.) και εγκαταστάθηκαν εδώ και μερικά χρόνια στην περιοχή μας.
Η ψυχραιμία και η ευγένεια του λαού μας δεν επέτρεψε την κλιμάκωση των γεγονότων αυτών.
Παρόλα αυτά, ορισμένοι εργάτες με καταγωγή από τις ανατολικές περιοχές, συνέχισαν να μαζεύονται κατά ομάδες κάθε βράδυ κάτω από τον πλάτανο στη συνοικία Hisarönü.
Την Σάββατο το βράδυ, μια ομάδα περίπου δεκαπέντε ατόμων από το Μαρντίν του Κουρδιστάν, με μαχαίρια, όπλα και ρόπαλα στα χέρια, επιτέθηκαν στο κατάστημα του ήσυχου επιχειρηματία Ραμαζάν Καγιά και τραυμάτισαν τους συγγενείς, τους εργαζόμενους και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, στέλνοντάς τους όλους στο νοσοκοκείο. Για το επεισόδιο αυτό συνελήφθησαν τρια άτομα, ένας καταζητείται, ενώ οι υπόλοιποι αφέθησαν ελεύθεροι.
Η επίθεση αυτή δεν είναι το μόνο επεισόδιο που έκαναν οι δράστες.
Τα άτομα αυτά χρησιμοποίησαν το νερό του Δήμου χωρίς άδεια και όταν τους κατήγγειλλε ο δημοτικός σύμβουλος Sadi Kısa, πήγαν στο κατάστημά του και τον έφτυσαν κατάμουτρα.
Απομακρύνθηκαν δε από το κατάστημά του μόνο μετά από την αντίδραση των συμπολιτών μας.
Τα ίδια άτομα επιτέθηκαν και σε ένα άλλο κατάστημα.
Αυτή την περίοδο οι επιθέσεις αυξήθηκαν.
Όταν άλλοι μιλούν για άνοιγμα στους Κούρδους, εμείς εδώ χάνουμε την ησυχία μας.
Εκείνοι (οι Κούρδοι) που είναι στα βουνά σκοτώνουν τους στρατιώτες και τους αστυνομικούς μας και εκείνοι που είναι στα παράλια επιτίθενται στα καταστήματά μας.
Στο Δήμο Ολιούντενιζ υπάρχει ένα κενό εξουσίας και εκείνοι που υφίστανται τα πάνδεινα (από τους Κούρδους) είναι ο ντόπιος πληθυσμός.
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δίδαξα επί δεκαετίες και γνωρίζω από κρατική διοίκηση και την αγάπη προς την πατρίδα.
Ο λαός του Ολιούντενίζ, όπου ζω, ζει σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα.
Είναι ζήτημα χρόνου να ξεσπάσουν και δω τα επεισόδια που βρίσκονται σε εξέλιξη σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας. Για το λαό μας έχει φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν αυτή η κατάσταση μετατραπεί σε οργή και ο λαός βγει ορισμένος στους δρόμους.
Έγραψα αυτήν την επιστολή για να ακουστεί η φωνή μου.
Μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες σε όσους φίλους ενδιαφέρονται για το θέμα".
Δεν γράφω το όνομα του επιστολογράφου για λόγους ασφαλείας. Αν και δεν το πιστεύω, αν βρεθεί και ενδιαφερθεί για το θέμα κάποιος σοβαρός (!) υπεύθυνος, είμαι διατεθειμένος να δώσω και το όνομα και τη διεύθυνση του επιστολογράφου.
