Οι παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο των σκουπιδιών



Κείμενο: ΕΛΕΝΑ ΓΙΣΔΑΚΗ

Πως από τους «αναγκαστικούς χειρισμούς» φτάσαμε στην «αναγκαιότητα επανεξέτασης του περιφερειακού σχεδιασμού για τα απορρίμματα»;

Τι μεσολάβησε από την ικανοποίηση των αιρετών για την πορεία του σχεδιασμού αυτού έως την σημερινή αλγεινή κατάσταση σε Τεμπλόνι και Λευκίμμη; Μία εγκατάσταση πολλών εκατομμυρίων ευρώ, ρημάζει, λάθος χωροθετημένη στη Νότια Κέρκυρα και ακόμη μια συνεχίζει να προκαλεί προβλήματα – σοβαρότατα – στο Τεμπλόνι.
 

Η φωτιά που ξέσπασε στον ΧΥΤΑ Τεμπλονίου πριν λίγες ημέρες, προφανώς και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους κατοίκους της περιοχής. Το κλείσιμο του ΧΥΤΑ ήταν μια αναμενόμενη αντίδραση, η οποία βρήκε τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης όμως απροετοίμαστους. Κακώς, αν λάβει κανείς υπόψη του την υπάρχουσα κατάσταση. Αν λάβει υπόψη του τα λάθη του παρελθόντος, από τα οποία θα έπρεπε να είχαν μάθει και τις χαμένες ευκαιρίες.
Η συζήτηση των ημερών επικεντρώθηκε, φευ, στο αν είχαν δίκιο ή άδικο οι κάτοικοι για τον αποκλεισμό του ΧΥΤΑ ή γιατί επέτρεψαν στα απορριμματοφόρα του δήμου Κερκυραίων να εναποθέτουν τα απορρίμματά τους.
 

Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Οι διοξίνες από την φωτιά που γέμισαν την Κέρκυρα, η ύπαρξη – και πάλι – μιας χωματερής για τα ογκώδη αντικείμενα, παράνομης και πέρα από κάθε λογική, η έλλειψη πυροπροστασίας για αυτή την εγκατάσταση αναδεικνύουν ακόμη μια φορά την συνεχιζόμενη, προκλητική αδιαφορία (κι είναι η πιο κομψή έκφραση που μπορώ να σκεφτώ).
Η ανάληψη της ευθύνης θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα. Αντί αυτού ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων παραιτήθηκε, αντιλαμβανόμενος, με χρόνια καθυστέρηση πάντως, ότι δεν μπορεί να φορά το κοστούμι του προέδρου μαζί με εκείνο του δημάρχου. Κάτι που βεβαίως δεν θα συνέβαινε αν η λειτουργία του ΧΥΤΑ ήταν η πρέπουσα. Αλλά δεν ήταν…
 

Και φυσικά δεν είναι κακό να αλλάζει κανείς άποψη. Η παραδοχή μάλιστα των λαθών, ειδικά στην πολιτική, τυγχάνει και εκτίμησης. Αν συνοδεύεται όμως από την ανάλογη ανάληψη της ευθύνης. Εκείνης και όσης αναλογεί στη θέση του προέδρου. Μεγάλης, δηλαδή. Μαζί με τις αντίστοιχες εξηγήσεις πότε ο δήμαρχος Κερκυραίων ήταν συνεπής με τις αρχές του, όταν έλεγε ότι ο σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμμάτων είναι μονόδρομος ή τώρα; 

Όταν έψεγε τον Δ. Πουλιέζο που παραιτήθηκε από τον Σύνδεσμο Καθαριότητας (12/2/2009) γιατί διαφώνησε με την «εύκολη λύση» της εναπόθεσης των σκουπιδιών στο Τεμπλόνι ή τώρα; Όταν έβαλλε κατά της Νομαρχίας για τη μελέτη οχλουσών χρήσεων, που συμβούλευε να αποκατασταθεί το Τεμπλόνι ως κορεσμένο, και υποδείκνυε άλλους χώρους ή τώρα;
 

Οι κάτοικοι έχουν δίκιο που αγωνίζονται, ακόμη κι όταν ο τρόπος και ο χρόνος δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Ειδικά όταν οι αιρετοί αρέσκονται στις ανέξοδες υποσχέσεις που οδηγούν στην ανάδειξη, με μαθητική ακρίβεια, του ζητήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων σε πρωταγωνιστικό παράγοντα και σε αυτές τις εκλογές. Με παράπλευρες απώλειες – όπως πάντα – τους κατοίκους, άντε και μια – δυο παραιτήσεις, που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα…

corfupress.com