Διευρύνεται το χάσμα αριστερών - κεντρώων

Η μάχη για την ηγεσία των Εργατικών και οι διάδοχοι του Γκόρντον Μπράουν

The New York Times

Αμέσως μόλις παρέδωσε την εξουσία στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού, το Εργατικό Κόμμα της Βρετανίας άρχισε να μαζεύει τα συντρίμμια του από την εκλογική αρένα, σπεύδοντας να επιλέξει ένα νέο ηγέτη και να απομακρυνθεί από τις ημέρες των «Νέων Εργατικών», οι οποίοι κυβέρνησαν για 13 χρόνια προτού βυθιστούν στην απογοήτευση και στις εσωτερικές αντεγκλήσεις.

Οι Εργατικοί δεν έχασαν χρόνο και ανακοίνωσαν ότι ο διάδοχος του Γκόρντον Μπράουν θα οριστεί μέσα στο καλοκαίρι. Ο κ. Μπράουν εγκατέλειψε την ηγεσία του κόμματος σε μια ύστατη προσπάθεια να κάνει κίνηση ματ κατά της συμφωνίας Συντηρητικών και Φιλελευθέρων Δημοκρατών, προσφέροντας εαυτόν θυσία με την ελπίδα ότι θα ανοίξει ο δρόμος για έναν εναλλακτικό συνασπισμό, εκείνον που θα πάντρευε τους Εργατικούς με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες σε μια «προοδευτική πλειοψηφία».


Αυτή η κίνηση προκάλεσε ευρέως τον χλευασμό στους κόλπους των Εργατικών, ως μια κίνηση τρέλας των μηχανορράφων συμβούλων του Μπράουν. Ενας από τους επικρατέστερους διαδόχους, ο οποίος προηγείται με μεγάλη διαφορά στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων των Εργατικών, είναι ο 44χρονος πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ. Υποστηρίζεται με σθένος από την «μπλερική» πτέρυγα του κόμματος, που έχει πάρει το όνομά της από τον πρώην πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, ο οποίος ως ηγέτης του κόμματος δημιούργησε το κίνημα των Νέων Εργατικών στις αρχές της δεκαετίας του '90. 

Ο κ. Μπλερ εκτοπίστηκε από την πρωθυπουργία το 2007 εν μέσω λαϊκής δυσαρέσκειας για τη στρατιωτική ανάμειξη της Βρετανίας στον πόλεμο του Ιράκ και έντονης κριτικής από την παλαιά φρουρά του κόμματος για την απομάκρυνσή του από τη παραδοσιακή βάση των εργατικών συνδικάτων - άποψη που τηρούσε μια χαλαρή συμμαχία οπαδών του Μπράουν. Ενάντια στον κ. Μίλιμπαντ, την ηγεσία θα διεκδικήσει ένας στρατός επίδοξων διαδόχων, που περιλαμβάνει τουλάχιστον έναν οπαδό του Μπράουν, τον Εντ Μπολς. Αλλοι εμφανίζονται ως γεφυροποιοί μεταξύ των δύο στρατοπέδων, ενώ στην κούρσα συμμετέχει τουλάχιστον ένας ορκισμένος αριστερός, ο Τζον Κρούντας. 

Ο πρώην υπουργός Παιδείας, κ. Μπολς, είναι παλαιός σύμμαχος του κ. Μπράουν, όπως και μαχητικό στέλεχος της ομάδας που εργάστηκε πυρετωδώς για την οικοδόμηση μιας συμμαχίας Εργατικών - Φιλελευθέρων Δημοκρατών και εγκατέλειψε την προσπάθεια όταν έτερος επιφανής Εργατικός εμφανίστηκε στην τηλεόραση για να την καταγγείλει ως απόπειρα αποφυγής της εκλογικής ήττας.

Ο Εντ Μίλιμπαντ, 40 ετών, πρώην υπουργός Περιβάλλοντος και αδελφός του Ντέιβιντ, μπήκε στην κούρσα ως πιθανός υποψήφιος συμβιβασμού, με τον ίδιο και τον αδελφό του να διακηρύσσουν ότι η «αδελφική αγάπη» θα τους κάνει να ξεπεράσουν όποιες πολιτικές διαφορές. Παρ' ότι ο Εντ Μίλιμπαντ προέρχεται από τις τάξεις της πτέρυγας Μπράουν, πολλοί στο Εργατικό Κόμμα βλέπουν την υποψηφιότητά του ως πιθανή προσπάθεια διχασμού των ψηφοφόρων, που τελικά θα λειτουργήσει προς όφελος του Ντέιβιντ.

Φθάνοντας στην Ντάουνινγκ Στριτ, ο νέος Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον με τον ηγέτη των Φιλελευθέρων Δημοκρατών και αντιπρόεδρο Νικ Κλεγκ, ανακήρυξαν εαυτούς προάγγελους μιας «νέας πολιτικής». Αμφότεροι είναι 43 ετών και πολλοί Βρετανοί σχολιαστές, μεταξύ τους και ορισμένοι οι οποίοι αμφιβάλλουν για τις πιθανότητες επιτυχίας του νέου συνασπισμού, παρατηρούν ότι ένα συγκεκριμένο όριο έχει πλέον ξεπεραστεί και πως θα ήταν επικίνδυνο για τα κόμματα να επιχειρήσουν να επιστρέψουν στην παλαιότερη γενιά ηγετών.

Αποσύρθηκαν

Σε μια σιωπηρή αναγνώριση αυτής της διαπίστωσης, δύο δυνάμει διάδοχοι του Μπράουν αποσύρθηκαν ήδη από την κούρσα. Ο Αλαν Τζόνσον, πρώην υπουργός Εσωτερικών και άλλοτε ηγέτης εργατικού συνδικάτου δημοφιλούς σε αμφότερες τις πτέρυγες του κόμματος, δήλωσε ότι δεν θα θέσει υποψηφιότητα και ότι στηρίζει τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ. Επίσης, η αντιπρόεδρος των Εργατικών, Χάριετ Χάρμαν, η οποία υποστηρίζεται από τις γυναίκες του κόμματος και είναι δημοφιλής στα εργατικά συνδικάτα, αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κούρσα.

Η μάχη για την ηγεσία των Εργατικών, έπειτα από μια εκλογική διαδικασία στην οποία συγκέντρωσαν μετά βίας το 29% των ψήφων, έναντι του 36% των Συντηρητικών και του 23% των Φιλελευθέρων Δημοκρατών, ενδέχεται να προκαλέσει μεγάλες εντάσεις. Παρά τη δημοτικότητα του κόμματος, που του εξασφάλισε τρεις εκλογικές νίκες από το 1997 έως το 2005, το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ της αριστερής και της κεντρώας πτέρυγάς του παραμένει υπαρκτό και σε πολλά σημεία έχει διευρυνθεί. Παρελθόν είναι, επίσης, μαζί με τον Τόνι Μπλερ, μεγάλο μέρος της χρηματικής υποστήριξης εύπορων επιχειρηματιών, οι οποίοι συνέβαλαν στην άνοδο των Νέων Εργατικών. Οι περισσότεροι ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου χρηματοδότησαν τους Συντηρητικούς, δίνοντας στον κ. Κάμερον οικονομικό πλεονέκτημα. 

Ολα αυτά προκαλούν διχασμό στο κόμμα και πολλοί σαν τον κ. Κρούντας -με αριστερές απόψεις και ρίζες στο παραδοσιακό εργατικό οχυρό του Ιστ Εντ του Λονδίνου- υποστηρίζουν την επιστροφή στην παλαιά εργατική τάξη και άλλοι, σαν τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, θεωρούν ότι τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αποδεικνύουν ότι η «μέση Αγγλία», καθοριστική για την αναμετρήσεις, επιθυμεί το κόμμα να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Ολοι οι υποψήφιοι διάδοχοι θα πρέπει να προσέξουν να μην αποξενώσουν τα συνδικάτα, καθώς αυτά διαθέτουν το 1/3 των ψήφων που θα κρίνουν τον νέο ηγέτη.

http://news.kathimerini.gr